Απόσπασμα

[…] Ναι, την είχα ερωτευθεί, αυτό είναι το όνομα που έδινα, και δίνω αλίμονο πάντα, σ' αυτό που έκανα εκείνη την εποχή. Δεν είχα δεδομένα πάνω σ' αυτό, μην έχοντας ερωτευθεί ποτέ προηγουμένως, αλλά είχα ακούσει να μιλούν για το πράγμα, φυσικά, στο σπίτι, στο σχολείο, στο μπουρδέλο, στην εκκλησία, κι είχα διαβάσει μυθιστορήματα, πεζά και έμμετρα, με την καθοδήγηση του κηδεμόνα μου, σε έξι ή επτά γλώσσες, νεκρές και ζώσες, όπου γινόταν έντονα λόγος. Ήμουν λοιπόν σε θέση να δώσω ένα όνομα σ' αυτό που έκανα, όταν έπιανα τον εαυτό μου ξαφνικά να γράφει τη λέξη Λουλού πάνω σε μια παλιά σβουνιά δαμάλας ή όταν ξαπλωμένος κάτω απ' το φεγγάρι μέσα στη λάσπη προσπαθούσα να ξεριζώσω τις τσουκνίδες χωρίς να σπάω το κοτσάνι τους. Ήταν τεράστιες τσουκνίδες, ψηλές ένα μέτρο, τις ξερίζωνα, αυτό με ξαλάφρωνε, παρόλο που δεν είναι στη φύση μου να ξεριζώνω τα ζιζάνια, τελείως το αντίθετο, θα τους έριχνα κοπριά δυνατή εάν είχα. Τα λουλούδια είναι μια άλλη υπόθεση. Ο έρωτας σας κάνει κακούς, αυτό είναι γεγονός. […]