|
|
Παρουσίαση
Το Αντίο, γλυκιά μου είναι ένα από τα ωραιότερα μυθιστορήματα
του Ρέημοντ Τσάντλερ. Πίσω από τον αντιφατικό, σκληρό, ρομαντικό
ιδιωτικό ντετέκτιβ Φίλιπ Μάρλοου, έναν από τους γνωστότερους χαρακτήρες
της σύγχρονης αστυνομικής φιλολογίας, που εμφανίζεται σαν η προσωποποίηση
του "σύγχρονου συναισθήματος" της ζωής στη μεγαλούπολη
και μετατρέπεται από σύμβολο του επαγγελματισμού στη σύγχρονη
μυθολογία σ' ένα πρόσωπο τραγικό χωρίς παρελθόν και μέλλον, σ'
ένα πρόσωπο δίχως ταυτότητα, βρίσκεται συγκαλυμμένη η κρυφή γοητεία
του Τσάντλερ: η μοναχικότητα, η αγωνία, ο ερωτισμός του συγγραφέα.
Την έκδοση, που είναι πλήρης και χωρίς συντομεύσεις, συνοδεύουν
31 φωτογραφίες και μία εκτενής μελέτη του Ανδρέα Αποστολίδη για
τα θέματα και τα μοτίβα του συγγραφέα μέσα από τις επιστολές του,
αποσπάσματα από τα άλλα του βιβλία και μαρτυρίες συνεργατών του
: για τον δολοφονικό κόσμο των γυναικών και τον ερωτισμό του Μάρλοου,
τη σκηνογραφία της μεγαλούπολης, τη μοναξιά του ιδιωτικού ντετέκτιβ,
την αντρική φιλία, το λογοτεχνικό μοντέλο του Τσάντλερ και τη
σχέση του με το Χόλλυγουντ.
|
|
Απόσπασμα
" Το σούρουπο προχωρούσε. Προσπαθούσα να σκεφτώ. Οι
σκέψεις όμως χοροπηδούσαν ακατάστατα στο μυαλό μου, λες και κάποιο
σαδιστικό βλέμμα παρενέβαινε για να τις αποδιοργανώσει. Σκέφτηκα
τα μάτια ενός νεκρού που κοιτάνε τον ουρανό μια νύχτα δίχως φεγγάρι
και το ξεραμένο αίμα στις άκρες του στόματός του. Σκέφτηκα το
πρόσωπο μιας άσχημης γριάς, με τσακισμένο κεφάλι στα κάγκελα του
κρεβατιού της. Έναν άντρα με λαμπερά ξανθά μαλλιά, που φοβόταν
χωρίς κι ο ίδιος να ξέρει ακριβώς το γιατί. Μια ελκυστική πλούσια
γυναίκα, που είναι έτοιμη να σου δοθεί. Μια όμορφη, περίεργη,
λεπτή κοπέλα, που ζει μόνη της και που είναι κι αυτή έτοιμη να
σου δοθεί, αλλά με διαφορετικό τρόπο. Σκέφτηκα κάποιους σκληρούς
μπάτσους που γρύλιζαν, αλλά δεν ήταν κακοί, όπως ο Χέμινγουεη.
Κάποιους μπάτσους με παχιά στομάχια και βαθιά πατρική φωνή, όπως
ο Γουώξ. Λεπτοκαμωμένους, πονηρούς μπάτσους, επικίνδυνους, όπως
ο Ράνταλ, που παρ' όλη την αποτελεσματικότητα και την εξυπνάδα
τους δεν είχαν το ελεύθερο να ξεκαθαρίσουν μια υπόθεση μέχρι το
τέλος. Κάτι γεροπαράξενους γκρινιάρηδες σαν τον Νάλτυ που έχει
σηκώσει τα χέρια ψηλά και δεν κάνει απολύτως τίποτα. Σκέφτηκα
Ινδιάνους, ψυχοθεραπευτές, γιατρούς και ναρκωτικά. "
|
|
|
|
