Η έκδοση περιλαμβάνει οκτώ φωτογραφίες από πρωτότυπες εκτυπώσεις και bromoil και 96 ασπρόμαυρες, τραβηγμένες στη Γερμανία (1922-1924), στην Ελλάδα (1925-1930) και κατά τη διάρκεια των Δελφικών Εορτών του 1930. Συμπληρώνεται από τέσσερα κείμενα των : Βίκυ Μαραγκοπούλου, καλλιτεχνικής διευθύντριας του Διεθνούς Κέντρου Χορού Καλαμάτας, της Ντένυ Ευθυμίου-Τσέκουρα, διευθύντριας της Κρατικής Σχολής Ορχηστικής Τέχνης, της Κλημεντίνης Βουνελάκη, κριτικού χορού, και της Ειρήνης Μπουντούρη του Φωτογραφικού Αρχείου του Μουσείου Μπενάκη, καθώς και από βιογραφικό σημείωμα για τη φωτογράφο.
Η έκδοση έγινε στα ελληνικά και στα αγγλικά σε δύο αυτοτελείς τόμους.

Βιογραφικά στοιχεία

Η Έλλη Σεραϊδάρη, κόρη του Έλληνα εμπόρου Χρήστου Σουγιουλτζόγλου, γεννήθηκε στο Αιδίνι της Μικράς Ασίας το 1899. Το 1920 ακολουθεί τον αδελφό της στη Δρέσδη της Γερμανίας προκειμένου να σπουδάσει μουσική και ζωγραφική. Εκεί στρέφεται προς τη φωτογραφία, με δασκάλους τους Γερμανούς Hugo Erfurth, εκπρόσωπο της κλασικής σχολής, και τον Franz Fiedler.
Μετά την καταστροφή της Σμύρνης, εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα, όπου το 1925 ανοίγει το πρώτο της φωτογραφικό στούντιο. Γρήγορα γίνεται περιζήτητη, ως αριστοτέχνης του πορτρέτου. Παράλληλα, φωτογραφίζει τους Μικρασιάτες πρόσφυγες, τις γειτονιές της "Παληάς Αθήνας", τα μνημεία της Ακρόπολης. Το 1930 θα της ανατεθεί από την Εύα και Άγγελο Σικελιανό η αποκλειστική φωτογράφηση των Β΄ Δελφικών Εορτών. Έχει ήδη παντρευτεί, ένα χρόνο πριν, τον πιανίστα Άγγελο Σεραϊδάρη. Το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου τους βρίσκει στην Αμερική, όπου θα παραμείνουν για 27 ολόκληρα χρόνια. Στο νέο της στούντιο, που ανοίγει σε κεντρικό δρόμο της Νέας Υόρκης, θα συγκροτήσει ένα πολύτιμο αρχείο των εκδηλώσεων των Ελλήνων της Αμερικής. Ασχολήθηκε επίσης με την διαφημιστική και έγχρωμη φωτογραφία.
Επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα το 1966. Το 1985 δωρίζει το σύνολο του φωτογραφικού της έργου στο Μουσείο Μπενάκη. Τιμήθηκε με το παράσημο του Ταξιάρχη του Τάγματος του Φοίνικος (1995) και με το Βραβείο Γραμμάτων και τεχνών της Ακαδημίας Αθηνών (1996). Πέθανε σε βαθιά γεράματα, παρακολουθώντας πάντα τις εξελίξεις στα φωτογραφικά δρώμενα της Ελλάδας, το 1998.