Απόσπασμα

Στην αρχή η κυρία Ντάρλινγκ δεν ήξερε, καθώς όμως σκεφτόταν ξανά την παιδική της ηλικία θυμήθηκε αμυδρά έναν Πήτερ Παν, που έλεγαν ότι ζούσε με τα αερικά. Υπήρχαν παράξενες ιστορίες για αυτόν, όπως ότι, όταν πέθαιναν τα παιδιά, πήγαινε ώς ένα σημείο μαζί τους, για να μη φοβούνται.[…]
Ενώ κοιμόταν, η κυρία Ντάρλινγκ είδε ένα όνειρο. Ονειρεύτηκε ότι η Χώρα του Ποτέ-Ποτέ είχε έρθει πολύ κοντά κι ότι ένα παράξενο αγόρι είχε ξεπηδήσει από μέσα της. […] Πετάχτηκε με μια κραυγή και είδε το αγόρι, και κατά κάποιο τρόπο κατάλαβε αμέσως ότι ήταν ο Πήτερ Παν. Αν εσύ ή εγώ ή η Γουέντυ ήμασταν εκεί, θα βλέπαμε ότι έμοιαζε πάρα πολύ με το φιλί της κυρίας Ντάρλινγκ. Ήταν ένα υπέροχο αγόρι, ντυμένο με ξεραμένα φύλλα και τους χυμούς που στάζουν από τα δέντρα· αλλά το πιο γοητευτικό πράγμα επάνω του ήταν ότι είχε όλα τα πρώτα του δόντια. Όταν είδε ότι αυτή δεν ήταν παιδί, της έτριξε τα μικρά μαργαριταρένια του δόντια.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο James Matthew Barrie γεννήθηκε στη Σκωτία στις 9 Μαΐου 1860 και πέθανε στο Λονδίνο στις 19 Ιουνίου 1937. Με την ώθηση της μητέρας του άρχισε να γράφει μυθιστορήματα ήδη φοιτητής στο Εδιμβούργο και άρχισε να γίνεται γνωστός δημοσιεύοντας άρθρα στην περίφημη εφημερίδα London Gazette. Εγκαταστάθηκε στο Λονδίνο το 1885 και έξι χρόνια αργότερα άρχισαν να κυκλοφορούν τα μυθιστορήματα που του χάρισαν φήμη: Ο μικρός υπουργός [The Little Minister, 1861], Margaret Ogilvy [1896], Ο αισθηματίας Τόμμυ [Sentimental Tommy, 1896], Ο Τόμμυ και η Γκρίτζελ [Tommy and Grizel, 1900], Το μικρό άσπρο πουλί [The Little White Bird, 1902]. Τα έργα αυτά, αφηγήματα που συνδέανε το συναίσθημα με τον χιουμοριστικό ρεαλισμό, βρίσκονται στην παράδοση του Dickens αλλά και με επιρροές από τον Meredith, τον Robert Louis Stevenson και τους μεγάλους Ρώσους συγγραφείς.
Με ταλέντο για το θέατρο, ο Barrie μετέφερε στα θεατρικά έργα του τη λεπτή τέχνη και τη χαριτωμένη φαντασία που χαρακτηρίζουν τα μυθιστορήματά του. Το θέατρο του είναι ένας κόσμος παιδικής φαντασίας, απόδρασης και μαγείας, "το παιχνίδι του κρυφτού με τους αγγέλους", και εκφράζει ένα σταθερό χαρακτηριστικό της εγγλέζικης ψυχής: τον χιουμοριστικό τόνο της μελαγχολικής νοσταλγίας, που είναι και το πιο πρωτότυπο χαρακτηριστικό του θεάτρου του Barrie, που κατά τα άλλα είχε δεχτεί επιρροές από τον Oscar Wilde, τον George Bernard Show, τον Maurice Maeterlinck και τους Ρώσους.
Ο Πήτερ Παν [Peter Pan or The Boy Who Would Not Grow Up] υπήρξε καταρχήν θεατρικό έργο που επιστέγασε τη θεατρική καριέρα του Barrie. Γράφτηκε το 1904, γνώρισε αμέσως τεράστια επιτυχία, παιζόταν συνέχεια κάθε Χριστούγεννα μέχρι τον πόλεμο του 1940, και παραμένει πάντα ένα από τα πιο αγαπημένα έργα του αγγλικού κοινού. Μια δεύτερη φήμη γνώρισε με τη διασκεή του από τον Walt Disney.
Το 1922 ο Barrie τιμήθηκε με το παράσημο της Τιμής και το 1928 εκλέχτηκε Πρόεδρος της Ένωσης Συγγραφέων.
Ο Sir James Barrie έκανε ένα άτυχο γάμο με μια ηθοποιό με την οποία χώρισε το 1909. Το διαζύγιο αυτό μοιάζει να βρίσκεται στην καρδιά της μυθολογίας που φτιάχτηκε γι' αυτόν και που τον παρουσίαζε σαν ένα γερασμένο Πήτερ Παν, χωρίς αυταπάτες, μισό σοφό, μισό τρελό, πεισματάρη που ξέφευγε την πραγματικότητα καπνίζοντας αιωνίως την πίπα του. Είχε ωστόσο ήρεμα γηρατειά, πλούσια σε φιλίες και τιμές, αλλά ο ονειρικός και μαγικός του κόσμος μετατράπηκε στα ύστερα έργα του, Αγαπητέ Βρούτε [Dear Brutus, 1917] και τη Μαρία Ρόζα [Mary Rose, 1920], σε έναν κόσμο σκοτεινό, κατοικημένο από αδύναμα και οδυνηρά φαντάσματα, θύματα μιας πραγματικότητας πολύ σκληρής και στερημένης από φαντασία.
Συνδέθηκε με στενή φιλία με τους μεγάλους Άγγλους συγγραφείς της εποχής του, όπως τον Robert Louis Stevenson, τον Rudyard Kipling, τον Arthur Conan Doyle.