Κρίσεις

"[…] Μόνον έτσι ένιωσα το έργο σου όταν το διάβασα, ένιωσα δηλαδή ότι με αφορά άμεσα, ότι έχει να κάνει με μια τέτοια διεργασία, με την ίδια την ζωή μου, και γι' αυτό θέλησα να το ανεβάσω. Ήρθε στην πιο κατάλληλη στιγμή. […] Αν προσπαθήσω να σκεφτώ την πρώτη μου αντίδραση, θα έβρισκα αυτήν τη διαπλοκή του γενικού με το προσωπικό· ότι δηλαδή τα πρόσωπα του έργου έχουν το καθένα την προσωπική του ζωή, την προσωπική του ιστορία και περιπέτεια, αλλά συγχρόνως κουβαλάει πάνω του και μέσα του και μία άλλη ιστορία που δεν είναι μόνον δική του, μία ιστορία και μία περιπέτεια που αφορά έναν ολόκληρο λαό, που ανήκει σ' ένα ολόκληρο έθνος. Πάντως, πρέπει να σου πω ότι, περισσότερο ακόμα κι απ' αυτό, υπάρχει στο έργο κάτι που ακόμα το ψάχνω, δεν ξέρω τι είναι ακριβώς· προσπαθώ να καταλάβω τι κρύβεται εκεί μέσα, πιστεύω πως κρύβεται κάτι".
Στέφανος Λαζαρίδης, Σεπτέμβριος 1995

"Το θέατρο, η ζωγραφική, η μουσική, όλες οι τέχνες έχουν πάντα δύο ειδών μύστες: αυτούς τους φωτός και αυτούς του σκότους, τους ονειροπόλους και τους άγρυπνους, αυτούς που τραγουδούν και αυτούς που ουρλιάζουν. Ο Δημήτρης Δημητριάδης ουρλιάζει. Καταγράφει στους Καταλόγους του, στα θεατρικά του έργα, μ' έναν μοναδικό τρόπο την εμπειρία του εφιάλτη και της μνήμης, της ιστορικής λήθης και της βίαιης σχέσης του παρόντος με το παρελθόν. Πυρετός διατρέχει την γραφή του ποτισμένη από την διάυγεια και την διέγερση της μοναξιάς, όπως αυτήν του Καρυωτάκη και του Καβάφη και των άλλων Ελλήνων 'ασκητών' που μπαίνοντας στα περιθώρια της αποδεδειγμένης νοοτροπίας αποκαλύπτουν πιο έντονα ακόμη τα μυστήρια του σήμερα και του χθες, παραμένοντας αιώνια σύγχρονοι.[…]"
Γιάννης Κόκκος, Παρίσι, Σεπτέμβριος 1994

"[…] Η δυσαπόδοτη αυτή υπέρβαση, ωστόσο, έχει ανάγκη από τον πειστικό λόγο. Η γλώσσα του Δημητριάδη, όπως και η γλώσσα του Αρτώ, του Ζενέ ή του Μπέκετ, στην επίπονη προσπάθειά της να αποδώσει μια ακραία εμπειρία και το τραγικό παιχνίδι με τα όρια μεταξύ φωτός και σκότους, ζωής και θανάτου, εξουσίας και υποταγής, έκστασης και ταπείνωσης, ανδρός και γυναικός, ψυχής και σώματος, σώματος και κόσμου, συνείδησης και ασυνειδησίας, γίνεται όλο και πιο υπέροχη, λάμπει όλο και περισσότερο στον 'απαίσιο λυρισμό της'. […]"
Βασίλης Παπαγεωργίου, Lund, Ιούλιος 1994

"[…] Είχα διαβάσει αυτό το έργο [Η τιμή της ανταρσίας στη μαύρη αγορά] σ'ενα περιοδικό που το είχε δημοσιεύσει εκείνη την εποχή και μου είχαν κάνει βαθιά εντύπωση η δύναμη των καταστάσεων και η ικανότητα επινόησης του συγγραφέα: είχα την ισχυρή και σπάνια αίσθηση ότι βρισκόμουν μπροστά σ' έναν αληθινό συγγραφέα, πλήρη από έναν ολόκληρο κόσμο, και θέλησα αμέσως να το ανεβάσω. Η υποδοχή του κοινού με δικαίωσε: ήταν ένα κείμενο δυνατό, θρασύ, σε αρμονία με την εποχή του. Εν τω μεταξύ είχα γνωριστεί με τον Δημητριάδη, είχα αγαπήσει την ιδιόμορφη φύση του ταλέντου του και είχα καταλάβει ότι ανήκε στους ανθρώπους που έχουν να πουν πράγματα και που η εντιμότητά τους θέτει πάντα στον εαυτό της το ερώτημα πώς θα τα πουν αυτά τα πράγματα και σε ποιον".
Patrice Chιreau, 1975

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά, το οποίο ανέβασε ο Patrice Chιreau το 1968 στο Thεαtre d'Aubervilliers, στο Παρίσι.
Το 1978 εκδόθηκε το Πεθαίνω σαν χώρα, το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα Κατάλογοι 1-4 και το 1983 το θεατρικό του έργο Η Νέα Εκκλησία του Αίματος. Ακολούθησαν : Η Ανθρωπωδία. Η Ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία (πεζογράφημα), Κατάλογοι 5-8 (1986-ποιητική ενότητα), το Ύψωμα (1990-θεατρικό έργο), Η Άγνωστη Αρμονία του Άλλου Αιώνα (1992-θεατρικό), Κατάλογοι 9-Οι Ορισμοί (1994-ποιητική ενότητα), Η Αρχή της Ζωής (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου) και Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή (2000-θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου).
Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gιrard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltθs, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα.
Από το 1980 συνεργάζεται στενά με τις εκδόσεις Άγρα, που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και πολλές μεταφράσεις του.