Απόσπασμα

Από το "Αιώρημα"
Θέρσος : […] Και πάντα το κεφάλι μου να πρέπει ακίνητο. Λες και κάποιος θα το ανοίξει από μπροστά καθώς στο όνειρο το άνοιξε από πίσω. Κι έτσι έρχεται πάλι εμπρός μου αυτή η γυναίκα κι η απαγόρεψή της κι εντός μου ο λόγος της κατασκευής. Που δεν αισθάνεται κι είναι για όλους. Κι η άνοιξη πέφτει στα γόνατα κι όλοι ανασαίνουν το ελαφρύ και λιγωμένο ρούχο. Και όλοι νιώθουν την ψυχή να βγαίνει από τα μάτια τους αργά και δείχνουνε γελώντας τις ψυχές τους στο φωτισμένο αέρα. Το συνωστισμένο σώμα της άνοιξης μένοντας ξαφνικά ανάμεσά τους μόνο αποκτά μιαν ευγένεια. Κι έτσι γίνεται μες στη χαρούμενη και παράλογη αίσθηση απ' τη μια και τη μελαγχολία από την άλλη η στέψη της άνοιξης. Στο φωτεινό και τρυφερό χορτάρι στη γη που πριν μέλας ανάψει στο πλήθος των άστρων περνάει η πολύφιλη γυναίκα με τον καλλίγυνο που ηράσθη χορό.

Από τη "Μηχανή"
Από πάνω σου τίναξε σκόνη το πάθος.
Θεσμοθέτησα ό,τι με σκόρπισε πάντα
Κι ό,τι εδώ ψηλά μ' έδεσε εξήρα
Ο χερσότοπος τώρα με θέλει
Να μιλώ και ν' ακούγονται βράχια.
Μετρονόμος με μέτρο το αιφνίδιο τέλος
Ό,τι θέλησα υπήρξα.
Τολμηρή κάθε πράξη ματώνει
Κι απ' το αίμα νωπή περισσεύει
Κι εισχωρεί σε μετέωρα μάτια
Που δεν ξέρουνε πώς να την πλύνουν
Να χωρέσει στην κλίνη για να την κοιμίσουν.
Τους θνητούς ποιος βοηθά να πεθαίνουν
Τους θεούς ποιος αντέχει να ζουν.
Το απόλυτο πάντα υπήρξε
Μηχανή απειλής και ολέθρου
Σε ριπές ο ουρανός κατεβάζει
Κατά στάδια τα μέτρα της ύλης.
Ξεψυχώ και βογγά η ερημία
Τώρα γίνομαι αόριστος πλούτος.
Τα αντίθετα εύνοια στο γένος
Εκκινούν το ανθρώπινο είδος.
Τους θνητούς ποιος βοηθά να πεθαίνουν
Τους θεούς ποιος αντέχει να ζουν.

Κρίσεις

"Έχουμε ποιητή! Μπορώ να το γράψω, μια που κανείς άλλος δεν το λέει, εκτός από τον εκδότη που εκδίδει στην Άγρα, την άγρα της οξυδέρκειάς του. Στον αναγνώστη απομένει η απόλαυση (η μηχανή) να διαβάσει "τον κόσμο πριν/μετά αφού ο κόσμος γραφτεί". […] Ο Βασικεχαγιόγλου μου έδωσε την εντύπωση αυτού του ακραίου εραστή που ανταλλάσσει τη ζωή/γραφή του με το θάνατο."
Γιώργος Βέλτσος, Τα Νέα, 20/1/1999

"Στα λόγια των προσώπων της τραγωδίας και μέσα από μια ιδιόμορφη μυστικοπάθεια τοποθετημένη μ' έναν ελλειπτικό τρόπο, εκδηλώνεται η μανία για τα ενδιαφέροντα και τις σχέσεις της πραγματικής ζωής. Το πάθος τους ταυτίζει με ιδιαίτερες πλευρές του ουσιαστικού βάθους της ζωής. […] Ο καθολικός χαρακτήρας των θεμάτων δεν χάνεται ποτέ και διαρκώς κυριαρχεί στους στοχασμούς των ηρώων. Κανένα πρόσωπο δεν απονέμει δικαιοσύνη σε κανένα άλλο ούτε στον εαυτό του βέβαια. […] Το βιβλίο γεννάει διαρκώς σκέψεις. Τις προκαλεί. Ακριβώς, όμως, σ' αυτό είναι και η αξία του."
Δημήτρης Κατσαγάνης, Νέα Προοπτική

Bιογραφικά στοιχεία

Ο Βασίλης Βασικεχαγιόγλου γεννήθηκε το 1962 στον Πειραιά.
Έργα του : Οι εκτάσεις της νύχτας αυτής (Διάττων 1987), 60 τολμηρές στάσεις (Άγρα 1989), η θεατρική τριλογία Μηχανηιάς που αποτελείται από τα έργα Η Δεισδαίμων Γη των Φωνών - Μηχανή 1 (τραγωδία, Άγρα 1992), Κανών - Μηχανή 2 (τραγωδία, Άγρα 1994) και Θρόνος Α. - Μηχανή 3 (Άγρα 1996), και το ανέκδοτο έργο Πολύχρυσον - 55 Πλούσιες ώρες του Βασίλη Βασικεχαγιόγλου.