<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΒΕΜΗ ΜΠΙΛΗ - ΤΟΠΙΟ ΠΟΥ ΣΕ ΛΕΝΕ ΠΟΙΗΜΑ

Κρίσεις

"125 σελίδες, μια εισαγωγή, μια έξοδος. Το τοπίο ή το ποίημα, ο χώρος ή το μέσο για μια εξερεύνηση του κόσμου μέσα από το βλέμμα της ποιήτριας. Μέσα σ' αυτό μας ξεναγεί αλλά και αφήνεται να παρασυρθεί από τις μυστικές φωνές των πουλιών, των δέντρων, των ανθρώπων. Συνομιλίες απρόσμενες πουλιών με δέντρα, δέντρων με αυτοκίνητα. Δέντρα που συλλογίζονται, δέντρα που μαλώνουν. Ο κόσμος με ανεστραμμένες τις αξίες του, με διασαλεμένη την παραδοσιακή του μορφή. Η κοκκινοσκουφίτσα και ο λύκος σε μια αντιπαράθεση ισχύος και απειλής αντίστροφη. Do not protect yourself, η ποιήτρια επιμένει σ' αυτό. "
Ανθούλα Δανιήλ, Γράμματα και Τέχνες, Νοέμβριος-Δεκέμβριος 1987, τχ. 53

"Το ποίημα για την Μπίλη Βέμη είναι όχημα που οδηγεί στην μεταμόρφωση της πραγματικότητας και στην απελευθέρωση, όταν η έξοδος απ' αυτήν είναι αδύνατη με άλλους όρους."
Έλενα Χουζούρη, Καθημερινή, 25-2-1988

"Η Μπίλη Βέμη με την τέταρτη συλλογή της Τοπίο που σε λένε ποίημα, όχι μόνο επικυρώνει την ποιητική της "ιδιώτευση" αλλά και μια φυσιογνωμία που παρουσιάζει την απαιτούμενη συνοχή και που είναι σε θέση να ασκήσει επιρροή σ' εκείνον που θα ασχοληθεί με την ποίησή της. Το ενδιαφέρον για την ποιήτρια αυτή βρίσκεται κυρίως στον τρόπο με τον οποίο σαρώνει το νοσηρό κλίμα που έχει δημιουργηθεί γύρω από την νεώτερη ποίηση. […] Γνωρίζει να τονίζει αδρά τη ριζική αλλαγή των κοινωνιών, τα νέα ήθη, τις νέες ευαισθησίες και τις βαθύτατες αναισθησίες της εποχής μας, για να μη μείνει σε κανέναν καμιά απορία, εν τέλει, ότι η κοινωνική αγωγή ενός ποιητή προσδιορίζει κυριαρχικά την ποιητική του αξία. […] Εξασφαλίζει την επικοινωνία με τον αναγνώστη γιατί ο χυμός της ευαισθησίας της είναι γνήσιος. Μια νοσταλγική ερωτική διάθεση κι ένας αριθμός κρίσιμων ερωτημάτων γύρω από τις δυνατότητες που έχει η ποίηση να βοηθήσει τους ανθρώπους, εγκατεσπαρμένων μέσα στα ποιήματα, συμπληρώνουν το πορταίτο της ποιήτριας."
Δημήτρης Κονιδάρης, Πόρφυρας, Οκτώβριος-Δεκέμβριος 1987, τχ. 43

Απόσπασμα

Κοντεύαμε να βγούμε έξω απ' το
ποίημα
όταν
κάποιος μας φώναξε

Σιγά!
Έχει κι η έξοδος
το Μεσολόγγι της

κοιτάξαμε ένα γύρω
τις μυρτιές
μόνο οι μύγες βούιζαν
χρυσόμυγες
και η γη κυμάτιζε απ' τη ζέστη

παρά τον κίνδυνο κανένας δεν φοβήθηκε
μόνο γονατιστός συλλάβιζε καθείς
την προσευχή του

Τοπίο που σε λένε ποίημα
ευλόγα με να μη σε λησμονήσω


ΜΥΣΤΗΡΙΟ

Το πράγμα αντηχούσε κι εγώ δεν ήξερα
Σα μανιτάρι άπλωνε η ομπρέλα του στο στήθος μου
Με αργή κίνηση όπως απλώνει στο βυθό το μελάνι

Και είδα τον πατέρα μου να 'ρχεται σιωπηλός και
απόμακρος
τόσο κοντά μας κι όμως σ' έναν άλλο κόσμο
Μες στα συρτάρια του είχαν βρει ρούχα λαμπρά
κρυφά κοστούμια από μπροκάρ γαλάζιο γκρι άγνωστά μας
Αυτά μας έφερναν κι εκείνος παρακολουθούσε αμέτοχος
με κείνη τη θλίψη στο πρόσωπο
Και είδα τον πατέρα μου σιωπηλό κύκνο
να σκίζει τη μέρα στο χαμηλό δωμάτιο
να πλέει στο φως στο ημίφως και πάντα κοντά στην
πόρτα
να στέκεται και να κοιτάζει
περαστικός κύκνος ενός άλλου κόσμου

Βιογραφικά στοιχεία

Η Μπίλη Βέμη γεννήθηκε τον Νοέμβριο του 1954. Σπούδασε Αρχαιολογία στην Αθήνα και στο Παρίσι και είναι διδάκτωρ Βυζαντινής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου της Σορβόννης. Από το 1990 διδάσκει στα Πανεπιστήμια Θεσσαλονίκης και Θεσσαλίας μαθήματα Βυζαντινής Τέχνης και Πολιτισμού καθώς και Μουσειοπαιδαγωγικής.
Έχει εκδώσει τα βιβλία : Νέλτο (ποιήματα και πεζά), εκδ. Επτάλοφος, Αθήνα 1996· Ο κόκορας των θεμελίων (ποιήματα), εκδ. Επτάλοφος, Αθήνα 1971· Η σκουριά του Μεγαλέξανδρου (ποιήματα), εκδ. Τραμ, Θεσσαλονίκη 1979· Τοπίο που σε λένε ποίημα (ποιήματα), εκδ. Άγρα, Αθήνα 1987· Φυτά του ύπνου (ποιήματα), εκδ. Άγρα, Αθήνα 2000.
Άλλα βιβλία της : Les chapiteaux ioniques ΰ imposte de Grece ΰ l'ιpoque palιochrιtienne, Bulletin de Correspondance Hellιnique, Supl. XVII, εκδ. Ιcole Franηaise d'Athθnes, Παρίσι 1989· Το κουτί της γραφής - Πάνω σε τι και με τι (αρχαιολογ.-εκπαιδευτικό πρόγραμμα), εκδ. Καλειδοσκόπιο, Αθήνα 2000.


Πίσω