|
Απόσπασμα
Από το ΤΕΧΝΟΥΡΓΗΜΑ ΠΟΘΟΣ
Ο πόθος μας φράζει τη μέρα
Στη φυλακή της άνοιξης κλείνει τον θόλο
Ο έρωτας δε μένει στον Παράδεισο
Κλείνει τις πόρτες κι ανοίγει το σώμα
Από το ΚΑΙ 31 ΑΚΟΜΑ ΤΟΛΜΗΡΕΣ ΣΤΑΣΕΙΣ
26.
αν από το μισό όντας ολόκληρο και τελείως μισό όταν ένας
ξαφνικό δρεπάνι αρπαζόσουν :
ο κόσμος είναι από φως και σκιά που μπαινοβγαίνουν άγγελοι
με μεγάλα λουλούδια από ψέμα στο στόμα
τέλειο πλάσμα όμοια δεν ξέρεις· μιαετσιμιαλλιως
μ' έχεις στην Ευγένεια του Τόξου
μύρισε μαζί μου αυτό το φεγγάρι :
τα τρελά λόγια γεννήθηκαν για να θυσιαστούν
κι εμείς
πάνω από τους νόμους του το σώμα σου έχει
την οργή και τους λυγμούς μετανιωμένου ενός θεού
Κρίσεις
"[…] Βρήκα την αίσθηση της δόνησης, τη ζωηρή γεύση των διακεκομμένων
υπαινιγμών και της ταραγμένης και εύθραυστης ομορφιάς στις 60
Τολμηρές στάσεις, και είναι, αν δεν κάνω λάθος το πρώτο δείγμα
ελληνικής ποίησης που υιοθετεί τέτοιο στυλ. Ανοίγεται εδώ ένας
δρόμος και προβάλλει μια απόσταση που δεν την έχει διανύσει κανείς.
[…]"
Ευγένιος Αρανίτσης, Ελευθεροτυπία, 4-10-1989
"Το πρωτότυπο αυτό βιβλίο μας σαγηνεύει με τη βιαιότητα της
δυναμικής του γραφής, με την πυκνότητα των σύντομων ποιημάτων
του και με την ευτυχή προσπάθεια δομής υλικού ερωτικών εμβιώσεων
που αναφαίνονται μέσα σε μια μόλις γαληνεμένη ασθματική ποικιλία."
περ. Ευθύνη, 216 - Δεκέμβριος 1989
|
