Απόσπασμα
ΜΙΑ ΦΙΛΗ
Ξεβάφεται σαν ίσκιος στον καθρέφτη,
πριν κοιμηθεί, ξημέρωμα θαμπό,
φθινόπωρο στου Στρέφη, κι όλο πέφτει
βροχούλα, της ψυχής καλλυντικό.
Τριανταεπτά, σε γλέντι γενεθλίων,
της είχαν πει πως θα 'τανε κι αυτός·
οι μέρες της κεράκια των αθλίων,
κι η νύχτα σβήνει μέσα της το φως.
Μια μουσική τα πάθη της μαζεύει
σαν τη βροχή σε γάμο μυστικό,
μια νάρκη που τα μέλη της κηδεύει
αμίλητα στον άδειο ουρανό.
|