|
ΚΑΒΒΑΔΙΑΣ ΝΙΚΟΣ - ΤΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ/ ΣΤΟ ΑΛΟΓΟ ΜΟΥ
Παρουσίαση
Τα δυο μικρά αυτά πεζά δημοσιεύτηκαν, το πρώτο, στην εφημερίδα
Αυγή (28.19.1975), και, το δεύτερο, στον τόμο Το Θαύμα
της Αλβανίας απ' τη σκοπιά της ΙΙΙ Μεραρχίας του Ξένου Ξενίτα,
Αθήνα 1945.
Το Του Πολέμου, που φέρει ημερομηνία 3 Ιανουαρίου 1969,
αφηγείται σε πρώτο πρόσωπο τη συνάντηση με έναν αρβανίτη Τόσκο
που έδωσε καταφύγιο στον αφηγητή, στα βουνά της Αλβανίας, στον
πόλεμο: "[…] Δώσαμε τα χέρια. Γύρισε τις πλάτες κατώντας
το κόνισμα και χάθηκε πίσω από τα δέντρα. Έσυρα τα χαλινάρια
και ξεκινήσαμε. Μπροστά, στο ένα τσιγκέλι του σαμαριού, κρεμόταν
ένα ταγάρι κριθαρίσια παξιμάδια. Πήρα δύο κι άρχισα να τραγανίζω…
Πού αρχνάει ο μύθος, πού φτάνει την αλήθεια, πού η αλήθεια κόβει
το μύθο… πού τελειώνει… πού ξεπερνάει… Με τέτοιο τροπάρι, στις
δύο είχα φτάσει στο Δέλβινο.".
Το Στο άλογό μου, που γράφτηκε στο Κούδεσι, τον Μάρτιο
1941, είναι μια σύντομη τρυφερή αποστροφή, ένας μελαγχολικός
κουβεντιαστός μονόλογος, στο άλογο που τον συνόδευε στον πόλεμο
στην Αλβανία : "Τα χέρια μου έχουνε σκληρύνει από τα
λουριά σου,κι η ψυχή μου από άλλη αιτία. Όμως πρέπει. Αισθάνομαι
την ανάγκη. Γι' αυτό θα σου γράψω. […] Ίσως για πρώτη
φορά έβλεπα άλογο από τόσο κοντά. Τ' άλογα που είχα δει στη
ζωή μου ήτανε στα τσίρκα, που τα δουλεύανε κοζάκοι, και στις
κούρσες, που τα παίζαν οι άνθρωποι. […]".
Η έκδοση αυτή, που αποτελεί την πρώτη έκδοση σε βιβλίο, συνοδεύεται
από 8 φωτογραφίες του ποιητή και βιογραφική αφήγηση γαι τα πρώτα
χρόνια του ποιητή γραμμένη από την Τζένια Καββαδία.
|
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Νίκος Καββαδίας γεννήθηκε το 1910 σε μια μικρή πόλη της
Μαντζουρίας κοντά στο Χαρμπίν, από γονείς Έλληνες Κεφαλονίτες.
Όταν ήτανε πολύ μικρός, η οικογένεια γύρισε στην Ελλάδα. Μερικά
χρόνια μείνανε στην Κεφαλονιά και από το 1921 ως το 1932 στον
Πειραιά, όπου ο Νίκος Καββαδίας τελείωσε το Δημοτικό και μετά
το Γυμνάσιο. Μαθητής του Δημοτικού, έγραψε τα πρώτα του ποιήματα.
Το 1929 πήγε υπάλληλος σε ναυτικό γραφείο και λίγους μήνες αργότερα
μπαρκάρισε ναύτης σε φορτηγό. Για μερικά χρόνια, συνέχισε να φεύγει
με τα φορτηγά, να γυρίζει πίσω ταλαιπωρημένος και αδέκαρος, για
να ξαναφύγει σε λίγο. Ώσπου αποφάσισε να πάρει το δίπλωμα του
ασυρματιστή. Αρχικά ήθελε να γίνει καπετάνιος, μα είχε ήδη χάσει
αρκετά χρόνια στις περιπλανήσεις του και το δίπλωμα του ασυρματιστή
ήταν η πιο σύντομη λύση. Το πήρε το 1939, έγινε όμως ο Β΄ Παγκόσμιος
Πόλεμος και πήγε στρατιώτης στην Αλβανία, κι έμεινε ξέμπαρκος
στην Αθήνα στα χρόνια της γερμανικής Κατοχής. Ξαναμπαρκάρησε το
1944 και ταξίδεψε αδιάκοπα, ως ασυρματιστής, σε όλο τον κόσμο,
ως τον Νοέμβρη του 1974. Πέθανε τρεις μήνες αργότερα από εγκεφαλικό
επεισόδιο, τις 10 του Φλεβάρη 1975.
Η Βάρδια, το μοναδικό του μυθιστόρημα, κυκλοφόρησε για
πρώτη φορά το 1954. Η ποιητική του συλλογή Μαραμπού το
1933, το Πούσι το 1947 και Τραβέρσο το 1975. Τα
μικρά πεζά Λι, Του πολέμου, και Στο άλογό μου εκδόθηκαν
το 1987.
Όλα του τα έργα κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Άγρα, όπου έχουν
εκδοθεί και το Γλωσσάρι στο έργο του Νίκου Καββαδία του Γιώργου
Τράπαλη, η μελέτη Ο πολιτικός Νίκος Καββαδίας του Φίλιππου
Φιλίππου καθώς και η μελέτη της Μαίρη Μικέ "Η Βάρδια"
του Νίκου Καββαδία - Εικονογραφήσεις και Μεταμορφώσεις.
|
|
|