Απόσπασμα

"Για μένα ο θάνατος σήμαινε την ταύτιση με την μητέρα μου, και ότι θα βρισκόμουνα στη θέση της γυναίκας του πατέρα μου και όπως η μάνα μου, θα πέθαινα -παράξενη ηδονή- από τον πατέρα. […]
[…] Τότε το πέταγμά μου έχανε λίγο από την ορμή του, η δύναμη που με κρατούσε λύγιζε, και άρχιζα να πέφτω… κατέβαινα προς τα κύματα, παρ' όλες τις αντίθετες προσπάθειές μου, και τα πόδια μου βουτούσαν προς τον αφρό των κυμάτων. Θα 'λεγε κανείς πως το νερό με τύλιγε, με τραβούσε προς τα κάτω, ένιωθα το κρύο νερό στα γόνατα, στους γοφούς, στη μέση, οι ώμοι μου χάνονταν, και τη στιγμή που η αρμύρα του νερού γέμιζε το στόμα μου, πνίγοντάς με, ξυπνούσα με μια φοβερή αγωνία.
Πόσες νύχτες πέρασα βογγώντας απ' αυτόν τον εφιάλτη, τη θάλασσα, αιώνιο μητρικό σύμβολο, με τράβαγε με σαγήνη για να με καταπιεί, να με "ενσωματώσει"."

Βιογραφικά στοιχεία

Η Μαρία Βοναπάρτη γεννήθηκε στη Γαλλία το 1882. Είναι κόρη του Ρολάνδου Βοναπάρτη. Στα 1907 παντρεύτηκε τον πρίγκιπα Γεώργιο της Ελλάδος.
Η Μαρία Βοναπάρτη ασχολήθηκε με την λογοτεχνία, την φιλοσοφία, την ιστορία, την ιατρική, την βιολογία και προ πάντων με την ψυχανάλυση. Μια από τις κορυφαίες μαθήτριες του Φρόυντ, έγραψε πολλά σημαντικά βιβλία και πρωτότυπες μελέτες και μετέφρασε αριστοτεχνικά, στα γαλλικά, πολλά συγγράμματα του δασκάλου της. Το γενναίο αυτό πνεύμα ήταν που έσωσε τον Φρόυντ από τους διωγμούς των Ναζί και φρόντισε την εγκατάστασή του με την οικογένειά του στο Λονδίνο. Συμμετείχε δραστήρια με ποικίλους τρόπους στους αγώνες των πρώτων ορθόδοξων Ελλήνων ψυχαναλυτών.
Ίδρυσε με λίγους Γάλλους συναδέλφους της τη Γαλλική Ψυχαναλυτική Εταιρεία της οποίας έγινε πρόεδρος. Επίσης ίδρυσε και προικοδότησε το Γαλλικό Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο, στο οποίο και πρόσφερε σημαντικό μέρος της βιβλιοθήκης της.
Στη διάρκεια των Βαλκανικών και του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου πρόσφερε τις υπηρεσίες της στον Ελληνικό Ερυθρό Σταυρό. Η Μαρία Βοναπάρτη εγκατέλειψε (σχεδόν) οριστικά την Ελλάδα το 1951.
Πέθανε στη Γαλλία το 1962.
Από το πολύπλευρο και τεράστιο συγγραφικό της έργο, ας σημειωθούν (κατά την επιλογή του Ανδρέας Εμπειρίκου) τα βιβλία της :
Guerres militaires et Guerres sociales, Paris, Flammarion 1920.
Le printemps sur mon jardin, Flammarion 1924.
Edgar Poe, Etude psychanalytique, Paris, Denoel et Steele 1933.
Mythes de guerres, Imago, Publishing Co. 1946.
Monologues devant la Vie et la Mort, Imago, Publishing Co. 1951.
De la sexualite de la femme, PUF 1951.
Chronos, Eros, Thanatos, Imago, Publishing Co. 1952.
Psychanalyse et Biologie, PUF 1952.
Psychanalyse et Anthropologie, PUF, 1952.
Έγραψε επίσης Απομνημονεύματα με τον γενικό τίτλο A la memoire des disparus και πολλά άρθρα και μελέτες που δημοσιεύθηκαν κυρίως στην Revue Francaise de Psychanalyse.