<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΤΣΑΡΟΥΧΗΣ ΓΙΑΝΝΗΣ

ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΕ ΑΝΑΤΟΛΗ ΚΑΙ ΔΥΣΗ

Παρουσίαση
Το παρόν βιβλίο εκδόθηκε με την ευκαιρία της έκθεσης έργων του Γιάννη Τσαρούχη με τον τίτλο Ανάμεσα σε Ανατολή και Δύση - Επιλογές από τη συλλογή του Ιδρύματος Γ. Τσαρούχη στο παλιό εργοστάσιο Φιξ, τον Φεβρουάριο - Απρίλιο 2000, με τη συνεργασία του Υπουργείου Πολιτισμού, της Εταιρείας Αττικό Μετρό Α.Ε. και του Ιδρύματος Γιάννη Τσαρούχη, με επιμέλεια έκθεσης της Άννας Καφέτση. Η επιλογή των πέντε κειμένων έγινε από το Ίδρυμα Γ. Τσαρούχη.
Στα εξομολογητικά αυτά κείμενα ο Γιάννης Τσαρούχης δίνει σαφείς πληροφορίες για την πορεία του στις καλλιτεχνικές του επιλογές, για τους ζωγράφους και τα ρεύματα που τον επηρέασαν ή τον οδήγησαν στο δικό του ξεχωριστό δρόμο ανάμεσα Ανατολή και Δύση.
Τα πέντε κείμενα είναι
1. "Απολογία" (α΄ δημοσίευση στο περ. Ζυγός, τ. 4, 1973 και β΄ στον τόμο Αγαθόν το εξομολογείσθαι, εκδ. Καστανιώτης, 1986)
2. Πρόλογος στον κατάλογο της Θεσσαλονίκης (α΄ δημοσίευση στην έκδοση του Μακεδονικού Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης με την ευκαιρία της αναδρομικής του έκθεσης στη Θεσσαλονίκη, 1981 και β΄ στον τόμο Αγαθόν το εξομολογείσθαι, εκδ. Καστανιώτης, 1986)
3. Όσα δεν λέγονται με τα έργα (α΄ δημοσίευση στην έκδοση του καταλόγου του Μακεδονικού Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης με την ευκαιρία της αναδρομικής του έκθεσης στη Θεσσαλονίκη, 1981 και β΄ στον τόμο Αγαθόν το εξομολογείσθαι, εκδ. Καστανιώτης, 1986. Περιλήφθηκε επίσης στον κατάλογο της έκθεσης Παρθένης, Ν. Χατζηκυριάκος-Γκίκας, Γ. Τσαρούχης, Γ. Μόραλης που έγινε στη Λευκωσία, Οκτ.-Νοέμ. 1995 και, στα γαλλικά, στον κατάλογο της έκθεσης Tsarouchis - Peintures et gouaches, Galerie Claude Bernard, Παρίσι, Μάιος 1997)
4. Η ιστορία μιας κατσαρίδας (α΄ δημοσίευση στο περ. Λέξη, τ. 51, 1986 και β΄ στον τόμο Αγαθόν το εξομολογείσθαι, εκδ. Καστανιώτης, 1986)
5. Νυν και αεί ή ποτέ πια (α΄ δημοσίευση στο περ. Ζυγός, τ. 4, 1973 και β΄ στον τόμο Αγαθόν το εξομολογείσθαι, εκδ. Καστανιώτης, 1986)


Απόσπασμα

Για μένα δεν υπάρχουν δύο τεχνοτροπίες εχθρικές η μία με την άλλη : η ανατολίτικη και η δυτική, η μοντέρνα και η παλιά. Είμαι από εκείνους τους ζωγράφους που θέλουν να παραστήσουν ό,τι τους ενδιαφέρει από την πραγματικότητα. Και ξέρω πως ό,τι είχε σχέση με αναπαράσταση πειστική, έχει σχέση, αλίμονο, με σύνθεση. […] Είναι εντούτοις αδύνατον, ένας ζωγράφος που επιθυμεί να αναπαραστήσει, ν' αγνοεί τους δύο μοναδικούς τρόπους με τις χίλιες παραλλαγές… Ο ένας τρόπος είναι ο ανατολίτικος, που βασίζεται στο χρώμα και τους αρμονικούς συνδυασμούς του και στην αναδημιουργία της φόρμας, και μοιραία στο βιασμό της προοπτικής, και ο άλλος ο ελληνικός ή ελληνιστικός, που κατά βάση είναι ο ίδιος με τον ανατολίτικο -αρμονία γραμμών, αρμονία χρωμάτων- αλλά που προσπαθεί να δώσει αντικειμενικά, σαν ένας καθρέφτης σχεδόν, την πραγματικότητα, δηλαδή που σέβεται λίγο ή πολύ την προοπτική.

Υπήρχε η Δύση και η Ανατολή. Η αστική τάξη είχε φέρει αυτό που ονομάζουμε "ευρωπαϊκό πολιτισμό" και ο φτωχός κόσμος, ο λαός, διατηρούσε, όσο μπορούσε, τις παλιές του συνήθειες. Πόσο ωραία πράγματα με περιτριγυρίζανε, φερμένα από τη Γαλλία, από τη μυθώδη πόλη πυ λεγόταν Παρίσι ! Αλλά και πόσα μυστηριώδη πράγματα μ' αγγίζανε από το λαό, που είχε κρατήσει τα παλιά !

Όταν αισθάνομαι δυτικός, ο Βερμέερ είναι για μένα ο μεγαλύτερος ζωγράφος. Όταν είμαι ελληνοανατολικός, μ' αρέσει ο Σπαθάρης και ο Δεδούσαρος ως ζωγράφοι.


Περιεχόμενα
1. «ΑΠΟΛΟΓΙΑ»
2. ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΗΣ ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ
3. ΟΣΑ ΔΕΝ ΛΕΓΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΑ ΕΡΓΑ
4. Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΤΣΑΡΙΔΑΣ
5. ΝΥΝ ΚΑΙ ΑΕΙ Ή ΠΟΤΕ ΠΙΑ


Πίσω