Απόσπασμα

"Ενώ εκείνος σχεδίαζε τα ερείπια των οποίων ήθελε να κρατήσει την ανάμνηση για μελλοντικές στιγμές, εκείνη στεκόταν στο πλάι του και παρακολουθούσε τη μαγική ενέργεια του μολυβιού του, καθώς ιχνογραφούσε τα τοπία της γενέτειράς της· έπειτα του περιέγραφε τους κυκλικούς χορούς στην πλατωσιά, ή του αναπαριστούσε με τα ζωηρότερα χρώματα της νεανικής του μνήμης τη λαμπρότητα ενός γάμου που θυμόταν από τα παιδικάτα της."

(Από τον Βρυκόλακα του J.W. Polidori, Άγρα 1994)

" Ο μικρός Γεώργιος παιδίον επταετές περίπου με συμπαθητικήν φυσιογνωμίαν, μέλανας οφθαλμούς περικεκομμένους και πρόσωπον χλωμόν έτρωγε κατ' εκείνην την στιγμήν τεμάχιον ξηρού χώματος, όπερ είχεν αποσπάσει αρτίως από του τοίχου.
- Πάλι χώμα τρώγεις, παιδί μου, είπεν η μήτηρ μετά ψυχικού άλγους.
- Όχι μητέρα 'λίγο έφαγα απ' εδώ από την άκρη.
- Μην τρώγεις, καλό μου, δεν βλέπεις πώς καταντήθηκες;
Ο μικρός τότε εν παιδική αθωότητι προσέθηκε:
- Γιατί τάχα να τρώγω χώμα μητέρα; "

(Από το κείμενο "Ένα άγνωστο διήγημα του Παπαδιαμάντη" στον τόμο Πεζά κείμενα με τίτλο Αρχαιολογικαί μελέται… του Χ. Μπακιρτζή, Άγρα 199 )

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Δημήτρης Χαντζόπουλος γεννήθηκε το 1956 στην Πάτρα. Σπούδασε Φυσική στην Αθήνα και κινούμενα σχέδια στον Καναδά. Εργάζεται ως σκιτσογράφος στην εφημερίδα Τα Νέα και ζει στην Καρέ Ρεθύμνου.
Έχει εκδώσει τα βιβλία Αι αγαπώσαι - Αι ομοφυλοφιλίαι των εν Κωνσταντινουπόλει μουσουλμανίδων (κείμενο Μηνά Χριστόπουλου) και Αχ, και να 'ξερες τι μου θύμισες, και τα δύο στις εκδόσεις Άγρα το 1991.