<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗΣ ΔΗΜΗΤΡΗΣ

ΛΗΘΗ

ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ ΤΕΣΣΕΡΙΣ ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ

Παρουσίαση
Πέντε. Φωνές, σώματα, στόματα. Μιλούν. Πέντε φορές αρχίζουν και πέντε φορές τελειώνουν, και κάθε φορά είναι η πρώτη, και κάθε φορά είναι η τελευταία. Αρχίζουν για να μιλήσουν, και τελειώνουν για να μην ξαναμιλήσουν. Στο ενδιάμεσο μιλούν σα να τους έχει δοθεί για τελευταία φορά ο λόγος. Η κάθε λέξη λέγεται με τρόπο τελεσίδικο, σα να δίνεται για να μην ξαναδοθεί στον ομιλούντα· σαν ο ομιλών να γνωρίζει, και γνωρίζει, ότι, με κάθε λέξη που προφέρει, τελειώνει βαθμηδόν η δυνατότητά του να μιλήσει··γι' αυτό και κάθε λέξη λέγεται ως τελειωτική. Κατάσταση τελικού γεγονότος η κάθε φορά, με την ταπεινή και βασιλεύουσα στάση που έχει κάθε τελικό γεγονός, όπου όλα κατατίθενται σαν να μην γινόταν να κατατεθούν παρά μόνον έτσι, σαν αυτός που μιλάει να μην είχε στην διάθεσή του παρά μόνον αυτόν τον τρόπο τον οποίο χρησιμοποιεί ως έσχατη ευκαιρία. Πέντε φορές η φωνή, το σώμα, το στόμα, ξαναρχίζουν σα να μην έχουν αρχίσει άλλη φορά, για να πουν κάτι που δεν έχουν ξαναπεί. Είναι η ίδια φωνή κάθε φορά ; Είναι το ίδιο σώμα ; Το ίδιο στόμα ; Είναι κάθε φωνή κάθε φορά. Κάθε φορά είναι το κάθε σώμα, το κάθε στόμα. Αυτός που μιλάει, είναι αυτός που μιλάει κάθε φορά. Κάθε φορά ο ίδιος, κάθε φορά ένας άλλος. Όποιος κι αν είναι, όποιος κι αν μιλάει, ποτέ άλλοτε δεν ήταν αυτός που είναι τώρα που μιλάει. Τώρα μιλάει για να ζήσει, τώρα μιλάει για να πεθάνει. Ούτε το ένα ούτε το άλλο επιτρέπουν διολισθήσεις έξω από την κρίσιμη περιοχή τους· και το ένα και το άλλο ζητούν απ' αυτόν που μιλάει, να στέκεται στο ύψος της ζωής του και του θανάτου του. Αυτός που μιλάει εδώ στέκεται στο ύψος της ζωής του και του θανάτου του. Γι' αυτό μιλάει. Για να ζήσει και για να πεθάνει. Μία φορά επί πέντε.
Δ.Δ.


Βιογραφικά στοιχεία
Ο Δημήτρης Δημητριάδης γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε θέατρο και κινηματογράφο στις Βρυξέλλες απ' το 1963 ώς το 1968. Εκεί έγραψε το 1966 το πρώτο θεατρικό του έργο, Η τιμή της ανταρσίας στην μαύρη αγορά, το οποίο ανέβασε ο Patrice Chereau το 1968 στο Theatre d'Aubervilliers, στο Παρίσι.
Το 1978 εκδόθηκε το Πεθαίνω σαν χώρα, το πρώτο του πεζογράφημα, το 1980 η ποιητική ενότητα Κατάλογοι 1-4 και το 1983 το θεατρικό του έργο Η Νέα Εκκλησία του Αίματος. Ακολούθησαν : Η Ανθρωπωδία. Η Ανάθεση. Προοίμιο σε μια χιλιετία (πεζογράφημα), Κατάλογοι 5-8 (1986-ποιητική ενότητα), το Ύψωμα (1990-θεατρικό έργο), Η Άγνωστη Αρμονία του Άλλου Αιώνα (1992-θεατρικό), Κατάλογοι 9-Οι Ορισμοί (1994-ποιητική ενότητα), Η Αρχή της Ζωής (1995-θεατρικό έργο, που ανέβηκε την ίδια χρονιά από τον Στέφανο Λαζαρίδη στο Θέατρο του Νότου) και Η ζάλη των ζώων πριν τη σφαγή (2000-θεατρικό έργο σε σκηνοθεσία Γιάννη Χουβαρδά στο Θέατρο του Νότου).
Παράλληλα ασχολήθηκε συστηματικά με τη μετάφραση πεζογραφημάτων των Jean Genet, Georges Bataille, Witold Gombrowicz, Maurice Blanchot, Gerard de Nerval, Balzac, Bernard-Marie Koltes, καθώς και τη μετάφραση θεατρικών έργων των Μολιέρου, Ευρυπίδη, J. Genet, G. Courteline, Tennessee Williams, Σαίξπηρ για διάφορα θέατρα.
Από το 1980 συνεργάζεται στενά με τις εκδόσεις Άγρα, που έχουν εκδώσει το μεγαλύτερο μέρος του έργου του και πολλές μεταφράσεις του.


Περιεχόμενα
ΜΟΝΟΛΟΓΟΙ

ΗΤΤΑ
ΜΝΗΜΗ
ΜΕΤΑΝΟΙΑ
ΤΕΧΝΗ
ΛΗΘΗ




Πίσω