Ο κεραυνός φώτισε το πτώμα στη μικρή μονοκατοικια .Ενα ψαλίδι ηταν καρφωμένο στην καρδιά της γυναικας… Η σκηνή ήταν εφιαλτική γιατί, παρ'ότι απόγευμα ακόμα, τα βαρια μαυρα συννεφα ειχαν σκοτεινιασει την ατμόσφαιρα και στο σκιερό περιβάλλον του εσωτερικού υπνοδωμάτιου,όλα μυριζαν αίμα. Η σφαγή ειχε ποτίσει σεντόνια,κουβερτα,στρωμα και τοίχους.
Ο αέρας χτυπούσε τα παραθυρόφυλλα και καθώς κανείς δεν μιλούσε,ο ρυθμικός ήχος τους ηταν το μονο που ακουγόταν -κατι σαν υποκαταστατο του παλμού της καρδιάς των παρισταμένων που ειχαν παγώσει στο παραλογο σκηνικό. Γιατί πανω απο το κουφάρι ο δράστης ειχε γραψει με το αιμα της νεκρης εναν αριθμο 3+34 και ενα ονομα "Τάσος".
Λοβοτομη-ελληνικο ταμπλόιντ -το σημειο όπου οι εκβιασμοί απο τον ροζ τυπο δένονται με την ηγεσια της αστυνομιας και τις διαμαχες της, οι μεγαλοεφοπλιστές με τον υπόκοσμο,οι υπερεθνικιστες με τη σερβικη μαφία και τα βρομικα ιατρικα κυκλώματα δινουν τη λυση.
Ο αποτακτος αστυνομικος Ηλίας Σουλης και ο ιδιωτικος ντετεκτιβ Λέλος Λίβας, γνωστοι απο το Φάντασμα του Μετρό του Ανδρέα Αποστολίδη βρισκονται κι αυτοι μπλεγμένοι σ'έναν κυκεώνα παρακολουθησεων, υποκλοπών, εκβιασμων και βασανιστηριων.
Λοβοτομή - η μονη λύση για όσους γνωρίζουν τη σκοτεινη πλευρα της Αθηνας.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ανδρέας Αποστολίδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1953. Είναι συγγραφέας, μεταφραστής και σκηνοθέτης.
Έχει γράψει τα αστυνομικά μυθιστορήματα Το χαμένο παιχνίδι (1995), Το φάντασμα του Μετρό (1996) και Εγκλήματα στην πανσιόν "Απόλλων" (2000). Επίσης, τις συλλογές διηγημάτων Αστυνομικές ιστορίες για πέντε δεκαετίες (1998) και Ζωγραφικοί πίνακες και ιδιότροπα ζώα (1988).
Έχει μεταφράσει στην αστυνομική λογοτεχνία περισσότερα από τριάντα μυθιστορήματα των Χάμμετ, Τσάντλερ, Μπερνέτ, Γούλριτς, Τόμσον, Άμπλερ, Χάισμιθ, Μπανκς, Κράμλεϋ, Τσάρυν (την Τετραλογία του Ισαάκ Σαϊντέλ), Ελλρόυ (την Τετραλογία του Λος Άντζελες), Τσέστερ Χάιμς κλπ.
Έχει γράψει μελέτες/επίμετρα για τους Χάμμετ, Τσάντλερ, Μπερνέτ, Κράμλεϋ, Ντύρενματ, Τσάρυν, Ελλρόυ και Χάισμιθ.
Επίσης έχει μεταφράσει Στήβενσον, Κίπλινγκ, Ίσεργουντ, Καπότε, Λόντον, Μπέλαμυ, Άντερσον, Χάξλεϋ, Ουέλτυ και Ναμπόκωφ. Έχει γράψει, ανάμεσα στα άλλα λογοτεχνικά επίμετρα και άρθρα, μια μελέτη για τον Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ.
Ως σκηνοθέτης έχει γυρίσει δύο ταινίες μικρού μήκους και περισσότερα από εξήντα επεισόδια στις βραβευμένες τηλεοπτικές σειρές Ρεπορτάζ χωρίς σύνορα και Μονοπάτια της σκέψης.