<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΝΑΝΟΣ ΒΑΛΑΩΡΙΤΗΣ - ΤΑ ΣΠΑΣΜΕΝΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ ΤΗΣ ΜΗΛΟΥ

Παρουσίαση

Το παρόν μυθιστόρημα συμπληρώνει μια τριλογία με τα δύο προηγούμενα (Απ' τα κόκαλα βγαλμένη και Ο θησαυρός του Ξέρξη), παρακολουθώντας τα αποκομμένα και τα χαμένα Χέρια του αγάλματος της Αφροδίτης της Μήλου, που ανήκε σ' έναν μεγαλο-μεγάλο θείο του συγγραφέα για ένα σύντομο χρονικό διάστημα πριν να το αρπάξουν οι Γάλλοι, προκαλώντας άνισες ιστορικές και προσωπικές συνέπειες. Εφόσον λοιπόν το έπαθλο των Καλλιστείων, το Μήλο της θεάς Έριδας, το κρατάει το ένα χέρι, ενώ το άλλο συγκρατεί τον κατεβασμένο χιτώνα που αποκαλύπτει τα κάλλη της, όποιος κατέχει τα Χέρια έστω και για ένα μικρό χρονικό διάστημα έχει τύχη στον έρωτα αλλά ατυχία σε όλα τ' άλλα. Και ίσως δεν είναι τυχαίο ότι το 1821 έπεται κατά πόδας, ως ένας νέος φονικότατος Τρωικός πόλεμος, με την αποκάλυψη του αγάλματος το 1820.
Η μυθοπλασία της διαδρομής των Χεριών ανά τον κόσμο συμβολίζει, σύμφωνα με τον συγγραφέα, τον αποσπασματικό χαρακτήρα του έρωτα στην εποχή μας, με τις έντονες εξάρσεις του και τις εξίσου απότομες διακοπές, δίνοντάς του έναν βίαιο κι ακρωτηριασμένο χαρακτήρα. Στο μυθιστόρημα παρελαύνουν όλων των ειδών οι έρωτες πλαισιωμένοι από ημιανεξάρτητα επεισόδια, ιστορικά ή πλασματικά, δικτυωμένα με μια ανοιχτή μετααφηγηματική τεχνική ώστε να καλύψει άνετα το χώρο και το χρόνο του θέματος. Συχνά μετοικούν θέματα και πρόσωπα από τα δύο προηγούμενα βιβλία του ιδίου, σχηματίζοντας έτσι έναν κύκλο όπου περιέχεται ενδοκειμενικά και η παγκόσμια λογοτεχνία στα διάφορα είδη της. Οι άνεμοι της ιστορίας, του έρωτα και της γραφής παρασύρουν στο στρόβιλό τους τα πρόσωπα των επεισοδίων σε μια περιπετειώδη και φαντασμαγορικά ονειρική μυθιστορική μυθοπλασία συχνά παρωδιακή και ειρωνική.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Νάνος Βαλαωρίτης γεννήθηκε στη Λωζάνη το 1921. Παρακολούθησε Κλασική Φιλολογία και Νομικά στο Πανεπιστήμιο των Αθηνών, Αγγλική Λογοτεχνία στο Πανεπιστήμιο του Λονδίνου και Μυκηναϊκή Γλώσσα με τον Michel Lejeune στη Σχολή Ανωτέρων Σπουδών της Σορβόννης. Το 1944-1953, στο Λονδίνο, μετέφρασε και παρουσίασε μοντερνιστές Έλληνες ποιητές, στα περιοδικά New Writing, Horizon των Τζων Λέμαν και Σύριλ Κόννολυ. Το 1948 μετέφρασε με τον Μπέρναρντ Σπένσερ, τον Λώρενς Ντάρρελ και τον Γιώργο Κατσίμπαλη, με πρόλογο του Ρεξ Ουώρνερ, μια επιλογή ποιημάτων του Γιώργου Σεφέρη, με τίτλο Ο Βασιλιάς της Ασίνης, που είχε 25 ενθουσιώδεις κριτικές στο Λονδίνο και στην Αυτοκρατορία. Ήταν η πρώτη φορά που νεοέλληνας ποιητής κρίθηκε από τη Δύση ως ίσος. Γνώρισε τον Τ.Σ. Έλιοτ, τον Στήβεν Σπέντερ, τον Ο.Χ. Ώντεν, τον Ντύλαν Τόμας, εργάστηκε στο BBC με τον ποιητή Λούι Μακνίς και άλλους παραγωγούς προγραμμάτων και συναναστράφηκε με πολλούς άλλους ποιητές και συγγραφείς. Το 1954-1960 μετοίκησε στο Παρίσι όπου μετείχε στις συνεδριάσεις και τη δράση της Υπερρεαλιστικής Ομάδας γύρω απ' τον Αντρέ Μπρετόν. Το 1960-1968 επέστρεψε στην Ελλάδα, όπου εξέδωσε το περιοδικό Πάλι (1963-1967). Απ' το 1968 ώς το 1993 δίδαξε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Φρανσίσκο Γραφή και Συγκριτική Λογοτεχνία, επιστρέφοντας στο Παρίσι το 1976-78, όπου συνεργάστηκε με πολλά υπερρεαλιστικά και μετα-υπερρεαλιστικά περιοδικά. Στην Καλιφόρνια ασχολήθηκε με μια νέα ανάγνωση του Ομήρου σχετικά με το αλφάβητο και συνεργάστηκε επίσης με πολλά περιοδικά και το Νεοϋπερρεαλιστικό κίνημα στο Σαν Φρανσίσκο. Συμμετείχε σε πολλά συνέδρια σε πανεπιστήμια. Διηύθυνε με τον Ανδρέα Παγουλάτο το περιοδικό Συντέλεια (1989-1998), και επιμελήθηκε την Έκθεση των Ελλήνων Υπερρεαλιστών στο Κέντρο Πομπιντού, στο Παρίσι, το 1991. Το 1960 παντρεύτηκε με την υπερρεαλίστρια ζωγράφο Μαρί Ουίλσον, και έχουν τρία παιδιά, την Κατερίνα, τη Ζωή, που επίσης ζωγραφίζουν και γράφουν, και τον Ντίνο, αρχιτέκτονα στη Νέα Υόρκη.

 

Πίσω