Απόσπασμα

Ο Μωμ τους είπε: "Γεννήθηκα το έτος 1617, στο Παρίσι. Μαθήτευσα στου Φολέν στο Παρίσι. Μετά στου Ρουίς του Καλβινιστή, στην πολιτεία της Τουλούζης. Στου Χήμκερς, στην Μπρυζ. Μετά την Μπρυζ έζησα μόνος. Στην Μπρυζ αγάπησα μια γυναίκα και μου κατάκαψαν το πρόσωπο. Για δύο χρόνια έκρυψα την αποκρουστική μου όψη στην απόκρημνη ακτή που υψώνεται πάνω από το Ραβέλλο, στην Ιταλία. Οι απελπισμένοι άνθρωποι ζούνε στο χείλος. Όλοι οι ερωτευμένοι άνθρωποι ζούνε στο χείλος. Όλοι όσοι διαβάζουν βιβλία ζούνε στο χείλος". […]
[…] Η Μαρί Αιντέλ διηγήθηκε στην Καταρίνα Βαν Χόνθορστ τα παιδικά χρόνια του Μωμ. Η γιαγιά του Μωμ σημάδεψε το παιδί με λίγο αίμα του Κοντσίνι όταν τον σκότωσαν, για να του δώσει δύναμη. Του άρεσε το κρασί των μαύρων σταφυλιών, το οποίο έπινε χωρίς μέτρο. Αφέθηκε να πεθάνει. Ο Μώμ γενήθηκε στο Παρίσι, την άνοιξη του 1617. Καταγόταν από τη Λορραίνη. Έλεγε: "Τα πρόσωπα των παιδιών είναι ασαφή". Γι' αυτό δεν τα ζωγράφισε ποτέ. Μετά τα πενήντα, το πρόσωπό του ήταν σφιγμένο κι αλλόκοτο. Ήταν πολύ αδύνατος. Σ' αυτό το πρόσωπο, τα μάτια γυάλιζαν ακόμα όπως αυτά των βρεφών και των βατράχων. Πολύ μεγάλοι γκρι βολβοί, αλλά κανείς δεν μπορούσε να πει τι άφηναν να διαφανεί. Ζούσαν τη ζωή τους μέσα σε μια σκοτεινή διαφάνεια. Ήταν ολύ έντονα, αλλά ήταν αδύνατο να πει κανείς αν ήταν ο πόνος, η πείνα, το άγχος ή η σπαρακτική οργή που βρισκόταν μέσα σ' αυτά τα μάτια. Η πληγή πάνω στο πρόσωπό του ενέπνεε την ασάφεια τω εκφράσεών του.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο ΠΑΣΚΑΛ ΚYΝΙΑΡ, μυθιστοριογράφος, δοκιμιογράφος και σεναριογράφος, γεννήθηκε το 1948 στο Βερνέιγ-συρ-Αβρ της Γαλλίας. Σπούδασε φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, όπου παρακολούθησε τα μαθήματα του Ε. Levinas και του Paul Ricoeur. Το 1969 δημοσιεύει το πρώτο του βιβλίο, L' Etre et le balbutiement (δοκίμιο για τον Ζάχερ Μαζόχ). Δίδαξε αρχαία γαλλικά στο Πανεπιστήμιο της Βενσέν. Από το 1969 εργάστηκε ως αναγνώστης για τις Εκδόσεις Γκαλλιμάρ, όπου έγινε διευθυντής σειράς από το 1976 ώς το 1994.
Βιολιστής και βιολοντσελίστας, παίζει σε μουσικά σύνολα. Με τον Philippe Beaussant, επί υπουργίας Ζακ Λανγκ, δημιούργησε το φεστιβάλ Μπαρόκ Όπερας των Βερσαλλιών.
Ασχολούμενος συστηματικά με την αρχαία ελληνική και λατινική παιδεία αλλά και την αρχαία ελληνική και λατινική παιδεία αλλά και την αρχαία κινεζική φιλοσοφία, δημιουργεί ένα έργο που βασίζεται στην ετυμολογική κατάκτηση της γλώσσας, η οποία τον οδηγεί σε μια ποιητική της σιωπής, που θα συναντήσει το μεγάλο κοινό το 1991 με την κινηματογραφική διασκευή του Όλα τα πρωινά του κόσμου από τον Αλαίν Κορνώ.
Σημαντικότεροι τίτλοι : Le Lecteur (1976), Carus ( βραβείο Κριτικών, 1980), Le Salon de Wurtemberg (1986), La Lecon de musique (1987), Tous les matins du monde (1991), Georges de la Tour (μονογραφία, 1991), Le Nom sur le bout de la langue (1993), Le Sexe et l' effroi (1994), Petits Traites (1995), La Haine de la musique (1996), Vie secrete (1998), Terrasse a Rome - Ταράτσα στη Ρώμη (βραβείο μυθιστορήματος Γαλλικής Ακαδημίας, 2000).
Το τελευταίο τρίτομο έργο του Dernier royaume (Les Ombres errantes, Sur le jadis, Abimes) τιμήθηκε με το βραβείο Γκονκούρ, Οκτώβριος 2002.