|
|
Peter Lamborn Wilson
Το βιβλίο των αγγέλων
Παρουσίαση
"Το ανά χείρας βιβλίο θα αναφερθεί κυρίως στον Άγγελο
ως αγγελιαφόρο [αυτή είναι η αρχαία ελληνική σημασία της λέξης]",
προειδοποιεί στον πρόλογό του ο Peter Lamborn Wilson, "αλλά
οφείλουμε να ξεκινήσουμε με την αντίληψη ότι ο Άγγελος είναι
ίσως κάτι παραπάνω από αυτό: η ίδια η Αγγελία." Σε τέσσερεις
ενότητες που τιτλοφορούνται Αγγελική φαντασία, Αγγελικό σώμα,
Η Κλίμακα, Πώς ένας άνθρωπος μπορεί να γίνει άγγελος, ο συγγραφέας
οδηγεί τον αναγνώστη σε μια πολυσχιδή και περισπούδατη περιδιάβαση
στην ουσία, παρουσία και αναπάρασταση των αγγέλων, όπως εμφανίζονται
από τα βάθη των χρόνων σε διάφορα πλάτη διαφορετικών θρησκειών
και πολιτισμών. Άγγελοι στην κλασική μυθολογία και φιλοσοφία,
άγγελοι σε σαμανιστικά οράματα και επίσης στον Ζωροαστρισμό,
τον Ινδουισμό, τον Βουδισμό, τον Ταοϊσμό, τον Χριστιανισμό και
το Ισλάμ, άγγελοι στην Εβραϊκή Καββάλα και στους αλχημιστές,
άγγελοι όντα φτερωτά στους Σούφι, στις φυλές των Ινδιάνων ή
στην αφρικανική θρησκεία των Γιορούμπα, άγγελοι όπως περιγράφονται
στην Παλαιά Διαθήκη, στα Απόκρυφα Βιβλία ή στον Δάντη, άγγελοι
ο Έρως, ο Θάνατος, ο Μέτατρον, ο Σάνταλφον, ο Μιχαήλ και ο Ραφαήλ,
ο Σατανάς ή Σαμαήλ ή Εωσφόρος, αγγελικά αλφάβητα, κατά τους
Μανιχαίους, τα βιβλία θα μπορούσαν να είναι άγγελοι, ζώσες προσωποποιήσεις
του Υπερπέραν…
Τι κοινό έχουν μεταξύ τους αυτοί οι Άγγελοι, άλλοι με λευκά,
άλλοι με πλουμιστά φτερά;
|
| "Έχουμε να κάνουμε με κατοίκους ενός ενδιάμεσου κόσμου
και η λειτουργία του αγγελιαφόρου είναι κατεξοχήν λειτουργία
μεσάζοντος… κινούνται μεταξύ ουρανού και γης όπως οι μορφές
που είδε ο Ιακώβ στο όραμα της κλίμακας…"
Το πυκνό αυτό κείμενο συνοδεύει μια εξαιρετική συλλογή από 107
έγχρωμες και 34 μαυρόασπρες εικόνες αγγέλων, όπως αναπαραστήθηκαν,
από το Δυτικό κόσμο μέχρι την μακρινή Ανατολή, σε ιερά βιβλία,
τέμπλα, αγάλματα, ανάγλυφα, τοιχογραφίες, χειρόγραφα, αγγεία,
εικόνες, μινιατούρες, σε πίνακες από τον Fra Angelico μέχρι
τον Paul Klee και τον Marc Chagall.
Απόσπασμα
[…] Η στολή των αρχαίων Ιρλανδών βάρδων αποτελούνταν κυρίως
από φτερά: ο ποιητής ως άνθρωπος-πουλί, ο ποιητής ως Άγγελος,
η Μούσα, η Άμωμη Θεά.
Μερικοί θα μπορούσαν να ονομάσουν τη μουσική Αγγελική τέχνη· και
αν ληφθεί υπόψη η συγγένειά της με το "καθαρό" πνεύμα,
αυτό αληθεύει. Αλλά η μουσική στερείται μια ιδιαίτερα αγγελική
λειτουργία: τον Λόγο. Άρα μόνο με την ποίηση, οριζόμενη ως ρυθμική
ομιλία συνοδευόμενη από μουσική, προσεγγίζει ο άνθρωπος τη γλώσσα
των Αγγέλων ή, όπως την ονομάζουν οι Σούφι, τη γλώσσα των πουλιών
που αποκαλύφθηκε από το τζίνι στον Σολομώντα. Ο ρυθμός ανυψώνει
τον χρόνο έξω από το εγκόσμειο βασίλειο και τον μεταστοιχειώνει
σε Aevum, τον "αίδιο χρόνο" των Αγγέλων.
Όταν η ομιλία προστίθεται στον ρυθμό, αυτό εκκαλεί τη φαντασιώδη
παράσταση του Άλλου Κόσμου, την ανακαλεί στη συνείδηση. Αυτό ακριβώς
είναι η ποίηση… […] Το ποίημα, μ' αυτή την έννοια, είναι ο Άγγελος,
η χρυσή και αργυρή κλίμακα μέσω της οποίας ο ιεροφάντης και ο
βάρδος ανέρχονται στον κόσμο της Φαντασίας.
|
|
|
|
