Α΄. Η ΠΡΟΚΑΤΑΡΚΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ

Ο ποιητής στέκεται στο κέντρο
της οικουμένης,
θεωρώντας το αίνιγμα,

αντλώντας τροφή
από τ' αριστοργήματα του παρελθόντος.

Μελετώντας τις τέσσερις εποχές καθώς περνούν,
αναστενάζουμε·

βλέποντας την εσωτερική συνδετικότητα των
πραγμάτων
μαθαίνομε
τους αναρίθμητους τρόπους του κόσμου.

Πενθούμε φύλλα πεταμένα πέραν
από τα σκληρά χέρια του φθινοπώρου·
τιμούμε κάθε τρυφερό
μπουμπούκι της άνοιξης.

Φθινοπωρινή ψύχρα
δημιουργεί ένα ρίγος στην καρδιά·
καλοκαιρινά σύννεφα μπορούν να κάνουν
την ψυχή να πλέει ψηλά.

Μάθε ν' απαγγέλεις τους κλασικούς·
τραγούδα μες στην ξάστερη αρετή
των αρχαίων δασκάλων.

Ερεύνα τους θησαυρούς των κλασικών
όπου μορφή και περιεχόμενο γεννιούνται.

Έτσι ωθούμενος, αφήνω πέρα τα βιβλία μου
και παίρνω το πινέλο στο χέρι
για να συνθέσω αυτό το ποίημα.

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Λου Τσι γεννήθηκε στο Δέλτα του Γιαντσέ το 261, δηλαδή λίγο μετά το τέλος της Ελληνιστικής Ελλάδας. Μάλλον πρέπει να είχε ακούσει από τα σύνορα κάποιες φήμες για τη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Ως μορφωμένος άνθρωπος, γνώριζε πιθανώς την ανάπτυξη του εβραιο-χριστιανικού πολιτισμού μέσω των γειτονικών δυτικοτέρων κοινοτήτων. Εγγονός του Lu Sun, που συνέβαλε στην κατάληψη του νότιου θρόνου από τον πρώτο αυτοκράτορα της δυναστείας των Wu, και γιος του Lu K'ang, στρατιωτικού αρχηγού επιφορτισμένου με την προστασία της αυτοκρατορίας από τους εκ βορρά εισβολείς, διορίστηκε και ο ίδιος, μετά το θάνατο του πατέρα του, αρχηγός των οικογενειακών στρατευμάτων και σπούδασε εντατικά στρατηγική. Όταν τελικά η τόσο επίφοβη εκ βορρά εισβολή πραγματοποιήθηκε και η δυναστεία των Wu αποδεκατίστηκε, ο Λου Τσι με έναν από τους αδελφούς του κατέφυγαν στο Hua T'ing, όπου και αφιερώθηκαν στη μελέτη. Η εθελούσια εξορία τους διήρκεσε δέκα χρόνια, μια δεκαετία κατά την οποία εμποτίστηκαν με τους κομφουκιανούς κλασικούς, με τη σοφία των ταοϊστικών και βουδιστικών βιβλίων και με μια εξονυχιστική και λεπτομερή ιστορία της λογοτεχνίας.
Κατά τη διάρκεια της εξορίας τους, ο Λου Τσι έγραψε τη Διαλεκτική της καταστροφής, όπου περιγράφει τους λόγους της κατάρρευσης της αυτοκρατορίας των Wu.
Κατ' εντολή της Αυλής, οι δύο αδελφοί επέστρεψαν το 290 στο Βορρά και ο Λου Τσι διορίστηκε στο Lo-yang ως Λογοτεχνικός Γραμματέας, και γρήγορα αναδείχτηκε ως ιδιαίτερος γραμματέας του αυτοκράτορα. Πολύ σύντομα οκτώ συνομωσίες ανταγωνιστών προς το θρόνο πριγκίπων κατατεμάχισαν την αυτοκρατορία. Στο μεγάλο εξαετή πόλεμο που άνοιξε ένας απ' αυτούς, ο Πρίγκιπας του Chao, τα στρατεύματα του Λου Τσι, που είχε στο μεταξύ αναλάβει και πάλι στρατιωτική ηγεσία, αποδεκατίστηκαν σε λυσσώδη μάχη. Ο ίδιος κατηγορήθηκε για προδοσία και, μετά από συνοπτική προκαταρκτική εξέταση, εκτελέστηκε σε ηλικία σαρανταδύο χρονών. Ακολούθησε η εκτέλεση των δύο γιων του.
Άφησε γύρω στα τριακόσια ποιήματα και αρκετά δοκίμια.
Μολονότι γνώριζε καλά τους λογίους της εποχής του, ανάλωσε όλη του τη ζωή μελετώντας τους κλασικούς και είχε βαθιά συναίσθηση της υποχρέωσης στην παράδοσή του. Φαίνεται ότι είχε επικεντρώσει τις μελέτες του στις αρετές καθενός από τα τρία δόγματα, του βουδισμού, του ταοϊσμού και του κομφουκιανισμού, προτιμώντας να αγνοεί τις γραφειοκρατικές ιεραρχίες και αναγορεύοντας την ταοϊστική αίσθηση του tzu-chan, της ιδέας των αυθόρμητων πηγών, ως πυρήνα έμπνευσης του γραψίματος. Πίστευε ότι αυτό που ονομάζουμε Κενό είναι μόνο Νους.
Στην ιστορία των κινεζικών γραμμάτων, ο Λου Τσι κατέχει μια θέση ανάλογη μ' εκείνη που κατέχει ο Αριστοτέλης στη Δύση, αλλά με μια σημαντικότατη διαφορά. Ήδη από τις αρχές του 4ου αιώνα, όλοι σχεδόν οι Κινέζοι ποιητές μελετούσαν στο σχολείο το Ουέν Φου και οι περισσότεροι το απομνημόνευαν. Τον τιμούσαν εξίσου οι οπαδοί της παραδοσιαρχίας και οι εμπειριστές.

(Από την εισαγωγή του Αμερικανού μεταφραστή του Wen Fu, Sam Hamill)