Εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.

Απόσπασμα

Όταν υπάρχει περίσσεια εικόνων του ανθρώπου παντού, όταν οι εικόνες του πολλαπλασιάζονται, όταν υπάρχουν πάρα πολλές ιδέες περί του ανθρώπου, πολλά κέντρα μελετών για τον άνθρωπο, πολλές επιστήμες του ανθρώπου, ο άνθρωπος πρέπει να το βουλώνει, να διαγράφει την κεφαλή του, να εξαλείφει την εικόνα του, να απολακτίζει το πρόσωπό του, να ξαναρχίζει από το μηδέν, να απαλλάσσεται απ' αυτά που νομίζει πως ξέρει για τον εαυτό του, και να επιστρέφει στο θέατρο, να παίζει, να κλείνει τα μάτια, να ακούει εκ νέου, να βλέπει τον εαυτό του να αναγεννάται εκ του λόγου του, να βλέπει το λόγο να χωρίζεται. Μόνο στο θέατρο μπορούμε να παραστούμε και πάλι στο κωμικό δράμα του λόγου που εξέρχεται της σαρκός.
…Ο ηθοποιός αρκεί να μη φοβάται και τόσο το κενό, αρκεί να μη φοβάται τόσο να χαθεί, αρκεί να ξέρει κάπως να είναι τέλειος, δηλαδή πραγματική νούλα, ανύπαρκτος, να είναι κάπως ο Ανύπαρκτος και Τέλειος Ηθοποιός. Μη χορεύεις ποτέ μόνος, χόρευε πάντα με τη μοναξιά… Ο Λουί ντε Φυνές ήξερε ότι ο άνθρωπος είναι κάτι που επανεφευρίσκεται ανά πάσα στιγμή, κάτι που επανακατασκευάζεται μέσω των λέξεων κάθε βράδυ, κάτι που γκρεμίζεται συνεχώς και ξαναφτιάχνεται, κάτι που προκύπτει εντελώς καινούργιο με κάθε ανάσα. Μόνο και μόνο για να αιχμαλωτίσει ακαριαία τη φύση, να σαγηνεύσει την ύλη και να ξαναχορέψει μια μέρα έναν νέο χορό για χάρη των τυφλών.
(Από το κείμενο Υπέρ Λουί ντε Φυνές)

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Βαλέρ Νοβαρινά γεννήθηκε το 1947 στο Chene-Bougeries της Γαλλίας, από μητέρα ηθοποιό και πατέρα αρχιτέκτονα. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια και την εφηβεία του στη γαλλική πλευρά της λίμνης Λεμάν και στο βουνό. Σπούδασε φιλολογία και φιλοσοφία στη Σορβόννη.
Μελέτησε τον Δάντη για ένα χρόνο κι έγραψε μια μελέτη για τον Αντονέν Αρτώ ως θεωρητικό του θεάτρου. Σχετίστηκε με τον Roger Blin, σκηνοθέτη των έργων του Μπέκετ, τον σκηνοθέτη Marcel Marechal, τον Jean-Noel Vuarnet κ.ά.
Στο περιθώριο του συγγραφικού του έργου αναπτύσσει μια γραφιστική δραστηριότητα και αργότερα ζωγραφική: σχέδια ανθρώπων και κατόπιν ζωγραφική σκηνικών, όταν, μετά το 1986, άρχισε να σκηνοθετεί κάποια από τα έργα του.
Το πρώτο του έργο, L'Atelier volant, ανέβηκε το 1974 από τον J.-P. Sarrazac. Το 1976 ο M. Marechal του παρήγγειλε μια ελεύθερη διασκευή του Ερρίκου Δ΄ του Σαίξπηρ για το Εθνικό Θέατρο της Μασσαλίας.
Το βιβλίο του Le Babil des classes dangereuses, θεατρικό μυθιστόρημα, απορρίπτεται από όλους τους εκδότες, μέχρι που το εκδίδει ο Christian Bourgois το 1978. Ακολουθεί, το 1979, La Lutte des morts. Από τότε το πολυσχιδές έργο του εκδίδεται τακτικά από τους εκδότες P.O.L,. Actes Sud κ.ά.
Στη βιβλιογραφία του διακρίνονται έργα καθαρά θεατρικά: L'Atelier volant, Vous qui habitez le temps, L'Operette imaginaire - και το "ουτοπικό θέατρο": διαλογοποιημένα μυθιστορήματα, μονόλογοι για πολλές φωνές, ποιήματα σε σκηνές (Le Drame de la vie, Le Discours des animaux, La Chair de l'homme) και τέλος τα "θεωρητικά" έργα, που ανιχνεύουν το σώμα του ηθοποιού, όπου ο χώρος και ο λόγος διασταυρώνονται στο αναπνευστικό σύστημα: Γράμμα στους ηθοποιούς, Υπέρ Λουί ντε Φυνές, Pendant la matiere, Devant la parole. Άπιαστη και ενεργητική, η γλώσσα εμφανίζεται ως φιγούρα της ύλης.