Απόσπασμα

Παρ' όλ' αυτά, πλέω μέσα στη νύχτα μιλώντας ακατάπαυστα, πολλαπλασιάζω τις αποχρώσεις καθώς και τις αποκλίσεις, προσαρμόζω εντέλει τα λόγια μου στον ακροατή, τον οδηγώ να πλειοδοτήσει· γιατί σ' αυτό το ταξίδι της ανησυχίας φροντίζω να έχω πάντοτε συντρόφους. […] Τρεις άνθρωποι, να βαδίζουν μέσα στη νύχτα, να βαδίζουν προς τα εκεί που βρίσκεται το τελευταίο μπαρ της βραδιάς - προς αυτό τον τόπο -προς αυτό τον χρόνο- που δεν ξέρουμε αν εξακολουθεί να μένει στη θέση του - που δεν ξέρουμε καν αν υπήρξε ποτέ, με εννοείτε - αυτό κι αν είναι περιπέτεια. […] Όχι, όχι. Δεν μου επιτρέπεται να μιλήσω. Ποιος είμ' εγώ και πώς να μεταφέρω αυτό το όνειρο, χωρίς να κινδυνέψω να καώ. Ό,τι έχω γράψει δεν είναι αληθινά ποιήματα· είναι τραυλίσματα. Η ομορφιά ποτέ δεν εμφανίζεται ολόκληρη. […] Διότι το πράγμα παίζεται αλλού. Κάτι γίνεται και τσακ· κάτι γίνεται και ξαφνικά σπάει αυτή η αλυσίδα· κάτι γίνεται και σπας σε χίλια κομμάτια: τότε, βλέπεις. Εκεί ακριβώς νιώθεις το άδειο· δεν είναι πόνος· είναι το μηδέν· πιστέψτε με, φίλοι μου· νιώθεις τις διαστάσεις του μηδενός. […] Φλάουερ· δηλαδή άνθος· δηλαδή τόπος των υποσχέσων. Εγώ ήμουν το άνθος· ένα άνθος που άνθισε εκείνη τη νύχτα - μόνο για μια νύχτα· που άνθησε κατά χάριν· σε μια κατά χάριν εκλογή μέσα στο μπαρ της ψυχής· ένα ξημέρωμα σαν αυτό· στον Παράδεισο της ανησυχίας

Βιογραφικά στοιχεία

Η Κλεοπάτρα Λυμπέρη γεννήθηκε στη Χαλκίδα. Ασχολήθηκε με τη μουσική (Ελληνικό Ωδείο) και τη ζωγραφική (Σχολή Καλών Τεχνών Αθηνών) χωρίς ποτέ να ολοκληρώσει τις σπουδές της. Έχει εκδώσει τις ποιητικές σλλογές: Ο Μοτοσικλετιστής Θάνατος (Κάβειρος, 1990), Μικρή Φιλαρμονική (Ίκαρος, 1993), Η Πρωτοχρονιά του (Άγρα, 1997), Το ρήμα πεινάω (Άγρα, 2001).