Κρίσεις

"Το νέο βιβλίο του Αριστείδη Αντονά συνιστά τομή στην πεζογραφία του. Το κείμενο περιέχει όλες τις ιδιαιτερότητες των προηγουμένων του -σχετική συντομία, σχολαστκή έκθεση συμβάντων, αυστηρά αρχιτεκτονική δομή- αλλά ταυτόχρονα χαρακτηρίζεται και από εξαιρετική ένταση. Η πλοκή αναπτύσσει μια εντελώς παράδοξη συνθήκη, και η επιμονή του συγγραφέα στη λεπτομέρεια μαζί με τη βαθύτερη ψυχολογική αλήθεια που η ιστορία υποκρύπτει τής προσδίδουν αληθοφάνεια, ζωντάνια και παλμό. Την μετατρέπουν σε μια ζωηρή, εν μέρει εφιαλτική, παραβολή…"

Ελισάβετ Κοτζιά, Καθημερινή 19 Οκτωβρίου 2003

"Όσο για το λογοτεχνικό ταξίδι το οποίο μας καλεί να παρακολουθήσουμε ο Αντονάς, μπορεί να ξεκινάει από τον Ζαμυάτιν, τον Όργουελ, τον Μπόρχες και τον Κανέτι και να φτάνει ώς το νεότερο Κάρλος Φραμπέτι. Ένας συγγραφέας σε επιτυχή, δίχως την ελάχιστη αμφιβολία, τροχιά".

Βαγγέλης Χατζηβασιλείου, Ελευθεροτυπία- Βιβλιοθήκη 12 Δεκεμβρίου 2003

Απόσπασμα

[…] Η αίθουσα του αναγνωστηρίου είναι επιβλητική. Μακρόστενη, με συστοιχίες παραθύρων που την κοσμούν κατά μήκος, με ξύλινους διαδρόμους τριών ορόφων, βιβλιοστάσια, δρύινες ανεμόσκαλες, επιμήκη τραπέζια στολισμένα με χάλκινα ατομικά φωτιστικά παραταγμένα εν σειρά, καρτελοθήκες περίτεχνα φινιρισμένες, σκαλιστές καρέκλες και μαρμάρινη πλακόστρωση. Τέσσερις άνθρωποι με στολή μελετητού σφουγγαρίζουν κοντά στην είσοδο· έτσι ο χώρος μυρίζει βρεγμένη πέτρα και ξύλο.
[…] "Βλέπεις πώς κάθονται οι μελετητές", συνεχίζει [ο υπάλληλος]. "Αυστηρώς εναλλάξ· άρρεν-θήλυ. Αριστερά, στην άκρη του τραπεζιού πάντοτε άρρεν. Με εκείνη που βρίσκεται δεξιά σας αποτελείτε ζεύγος. Τα παραγγέλματα που δίνει ο βιβλιοθηκάριος φυλακής απευθύνονται στα ζεύγη. Κοίταξε μην μπερδευτείς. Συντονίσου με την εκάστοτε μελετήτρια. Κατά ζεύγη παρατάσσεσθε για φαγητό, κατά ζεύγη κάνετε τις υποχρεωτικές εργασίες", και με μία κίνηση του κεφαλιού μου δείχνει τους τέσσερις καθαριστές. "Μαζί μ' αυτήν, λοιπόν, που θα τύχει να βρίσκεται στα δεξιά σου εκτελείς κάθε παράγγελμα, όπως βέβαια και την πρωινή συνουσία. Μην ξεχνάς· σεβασμός στους ανωτέρους".

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Αριστείδης Αντονάς ξεκίνησε τις σπουδές του στο Τμήμα Βιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών αλλά τις εγκατέλειψε το 1984 για να αποφοιτήσει ως Αρχιτέκτων Μηχανικός από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Εγκαταστάθηκε στο Παρίσι το 1988 και υποστήριξε τη διδακτορική του διατριβή στο Τμήμα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου της Ναντέρ. Δίδαξε φιλοσοφία, θεωρία της αρχιτεκτονικής αλλά και αρχιτεκτονικό σχεδιασμό σε πανεπιστήμια όπως το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, το Massachussets Institute of Technology και το Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας.
Από την ηλικία των δέκα ετών (κατά τις θερινές διακοπές, όσο έλειπε από την πόλη) παρουσίασε έντονη αλλεργική δύσπνοια που τον ανάγκαζε να μένει ξύπνιος τις νύχτες. Άρχισε να γράφει στη διάρκεια των μοναχικών αυτών αϋπνιών, στην αρχή θεατρικά έργα και κατόπιν πεζογραφία.
Μαζί με τον εικαστικό καλλιτέχνη Ζάφο Ξαγοράρη και την ποιήτρια Φοίβη Γιαννίση (που έζησε μαζί του επί δεκαεπτά χρόνια) εξέδωσε το λογοτεχνικό περιοδικό Μαύρο Μουσείο που κυκλοφόρησε το 1986 με ψευδυπόγραφα κείμενα, διανθισμένα με πλαστά βιογραφικά υποτιθέμενων πεζογράφων: τα δημοσιεύματα παρουσιάζονταν αναμεμειγμένα με αληθινά στοιχεία που φανέρωναν τους πραγματικούς συντελεστές του περιοδικού.
Ο συγγραφέας Ε.Χ. Γονατάς (από τους λίγους που αντελήφθησαν τη φάρσα) έγινε ο δάσκαλός του στη γραφή και στην ανάγνωση. Κατά τη διαμονή του στο Παρίσι ο Αντονάς γνώρισε τη φιλοσοφική σκηνή της εποχής και ήρθε σε επαφή με τον Jacques Derrida. Επέστρεψε από τη Γαλλία και εργάστηκε ως επαγγελματίας αρχιτέκτων: έκτισε κατοικίες και καταστήματα, σχεδίασε επίσης σειρά κτισμάτων χωρίς εργοδοτική εντολή, προτείνοντας την εγκατάσταση ιδιόμορφων κτιριολογικών προγραμμάτων σε ειδικές τοποθεσίες. Τα λογοτεχνικά του κείμενα χαρακτηρίστηκαν εν σμικρύνσει φιλοσοφικά μυθιστορήματα, αφηγήματα τρόμου, περιπετειώδεις ιστορήσεις, αστυνομικά διηγήματα, οικογενειακά χρονικά, μινιμαλιστικές καταγραφές, αδύνατοι αποχωρισμοί, αποκρυφιστικές αλληγορίες, ηθικές παραβολές.
Άλλα του βιβλία: Ο Επίσκοπος (Στιγμή, 2001), Ο Τρικέφαλος (Στιγμή, 2001), Οι τέσσερις κήποι (Στιγμή, 1996), Οι δύο μισοί (Στιγμή, 1995).