Ο Μαρίνος Καλλιγάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906 και πέθανε το 1985. Σπούδασε πρώτα νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια ιστορία της τέχνης πλάι σε κορυφαίους δασκάλους στο Μόναχο, το Βερολίνο και το Wurzburg, απο όπου πήρε το διδακτορικό του δίπλωμα το 1935. Αρκετά νωρίς τα ενδιαφέροντα του αποκρυσταλλώθηκαν πάνω σε δύο βασικούς άξονες, τη βυζαντινή και τη νεότερη τέχνη. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, δίδαξε ιστορία της τέχνης στο Πολυτεχνείο ώς επιμελητής (1941), διετέλεσε έφορος Βυζαντινών Αρχαιοτήτων (1942) και υφηγητής της Βυζαντινής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης (1946). Απο το 1949 εώς το 1971 υπηρέτησε ώς διευθυντής την Εθνική Πινακοθήκη. Στη δημιουργική και εμπνευσμένη θητεία του οφείλεται η ίδια η σύσταση και στέγαση της Πινακοθήκης στη σημερινή της θέση. Υπήρξε μέλος της Διεθνούς Καλλιτεχνικής Επιτροπής της Βενετίας (Biennale) και του Ελληνικού Τμήματος της Διεθνούς Ενώσεως Κριτικών της Τέχνης (AICA), έλαβε ενεργό μέρος σε πολλές επιτροπές για την οργάνωση διεθνών εκθέσεων, συμμετείχε στα διοικητικά συμβούλια των μεγαλύτερων ελληνικών μουσειακών οργανισμών και πνευματικών ιδρυμάτων. Το Πανεπιστήμιο Αθηνών του απένειμε τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορος (1983) και η πολιτεία τον τίμησε με τον Ταξιάρχη του Φοίνικος.
Η πλούσια συγγραφική του παραγωγή περιλαμβάνει μελέτες και επιστημονικά άρθρα σε αρχαιολογικά και επιστημονικά περιοδικά, τα τακτικά του δημοσιεύματα απο το 1940 εώς το 1970 στην εφημερίδα Το Βήμα και κυρίως τα έργα του:
Die Hagia Sophia von Thessalonike, Wurzburg 1935 (διδακτορική διατριβή), Η αισθητική του χώρου της ελληνικής εκκλησίας στο Μεσαίωνα, Αθήνα 1946, Γιαννούλης Χαλεπάς. Η ζωή και το έργο του (1851-1938), Αθήνα 1972, Εικόνες του ελληνικού χώρου μετά την απελευθέρωση, υδατογραφίες και σχέδια C. Rottmann και L. Lange, Αθήνα 1977, Νικόλας Γύζης ο άγνωστος, 1842-1901, Αθήνα 1980, Νεοελληνική Τέχνη, Ζωγραφική, Γλυπτική, Χαρακτική, Α. Τάσσος (επίμ.) Αθήνα 1981, Έλληνες ζωγράφοι στην Εθνική Πινακοθήκη (μια επιλογή), Αθήνα - Γιάννινα 1984.