Απόσπασμα

"Θα θέλαμε να καταλάβετε χωρίς να χρειαστούν εξηγήσεις, απλώς κοιτάζοντας, διαισθητικά, διότι αυτά που βλέπετε είναι λέξεις.
Λέξεις πάνω σε οδύνη.
Εδώ, σε κάθε έργο, μπορεί κανείς να δει χειλικούς φθόγγους, σάλιο, ρινικά ενθήματα, μια εκλεπτυσμένη φυσική της γλώσσας, της ομιλίας, μιαν αρθρωμένη γεωμετρία από μετάξι και κερί, που σπανίως κατορθώνει το αρσενικό.
[…] Εδώ θα δείτε μια γραμμή/ένα χόρτο, ένα στόμα/ένα μάτι, ένα βάζο/έναν σκελετό, το σχεδίασμα ενός ρόδακα, ένα φυτολόγιο/ένα λοβό παπαρούνας. Είναι μελέτες; Μελέτες ακραίες.
Οι γυναίκες συντηρούν ευκολότερα αυτήν την ιδιαίτερη σχέση με τις αιχμές, τις ακμές των πραγμάτων. Τη θηλή του στήθους τους, τις μύτες των ποδιών τους, τη μύτη ενός κώνου, ενός μολυβιού, ενός στιλέτου.
[…] Εδώ θα επιθυμούσαμε να καταλάβετε το κέντρισμα πόνου ή ευτυχίας, που μπορεί να γεννήσει ή να βιώσει μια γυναίκα, αυτή την άλλη μορφή του λόγου ή της απόλαυσης. […] "

Από το προλογικό σημείωμα του Marc Bonnet, ποιητή και καλλιτέχνη.

Βιογραφικά στοιχεία
Η Χριστιάνα Σούλου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1961. Έκανε τις γυμνασιακές της σπουδές στο Αμερικανικό Κολλέγιο Αγίας Παρασκευής.
Τον Ιούνιο του 1980 εισάγεται στην Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι, όπου εργάζεται για τέσσερα χρόνια στο εργαστήριο ζωγραφικής του Olivier Debrι, με τον οποίο συνδέεται με φιλία.
Γνωρίζεται με τον ζωγράφο και καθηγητή της σχολής Beaux Arts, Pierre Caron. Το 1984 παίρνει το Δίπλωμα Πλαστικών Τεχνών (Diplτme Supιrieur d'Arts Plastiques - D.S.A.P.) στη ζωγραφική (Εργαστήρι Σύγχρονης Τέχνης του Olivier Debrι).
Το 1985 περνάει με επιτυχία τις εξετάσεις εισαγωγής στον δεύτερο κύκλο σπουδών στη Σορβόννη, στο τμήμα Ιστορία της Τέχνης, για σπουδές Ιστορίας Τέχνης του Μεσαίωνα.
Το 1990 εγκαθίσταται στην Αθήνα όπου εργάζεται, ενώ διατηρεί στενή επαφή και συνεργασία με τον Olivier Debrι και το Atelier Cachan, στο Παρίσι.
Πραγματοποίησε εκθέσεις ζωγραφικής στο Lucia's Art Center (1992), στη Ναυτιλιακή Λέσχη Πειραιώς, Ακτή Μιαούλη (1994), στο Σπίτι της Κύπρου (1995), και στο Παρίσι συμμετείχε στην έκθεση "Petite Impertinence" 40 Σύγχρονοι Καλλιτέχνες (1996).
Δημιούργησε επίσης κοστούμια για τις θεατρικές παραστάσεις Στον κήπο με τους ερωδιούς (1990) και Κερένια Κούκλα του Κ. Χρηστομάνου (1997) της Εταιρείας Θεάτρου Αιωρία, κοστούμια και ντεκόρ για την ταινία μικρού μήκους Ο Μπάμπης και η Τασία παντρεύονται του Αλέξη Καρδαρά (1993) και το ντεκόρ για την κινηματογραφική ταινία του Αλέξη Καρδαρά Η ληστεία (1999).