"Αναδιφώντας τις θολές αναμνήσεις της παιδικής μου ηλικίας αναζητώ την παλαιότερη από το " Όλυμπος Νάουσα ". Προσπαθώ να ξεχωρίσω αν είναι ακραιφνώς δική μου ή απόηχος οικογενειακών διηγήσεων.[...]
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του Όλυμπος Νάουσα συνήθισα να προσκαλώ σε γεύμα των γενεθλίων μου τους συνεργάτες του γραφείου μου. Συμμετείχα έτσι εκών-άκων σε ένα θνησιγενές κίνημα αντίστασης. Όπως και άλλες φορές, ωστόσο, η επίγνωση του επικρεμάμενου τέλους είχε πάρει διαστάσεις απειλής. Μοναδικό υποκατάστατο των επικίνδυνων για μένα πιθανών παρεμβάσεων συντήρησης, η φωτογραφία, αμφιβόλου διάρκειας και αποτελεσματικότητας κι αυτή εξάλλου. Τον Δεκέμβριο του 1993 και άλλη μια φορά, τον Ιούνιο του 1994, τρείς μόλις μέρες πριν το Όλυμπος Νάουσα διακόψει αμετάκλητα τη σχέση του με τον κόσμο, υπέκλεψα κάποιες εικόνες της λοίσθιας ζωής του".

ΑΡΙΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ, 17.3.2003

"Χαρακτηρίστηκε "ΓΑΣΤΡΟΝΟΜΙΚΟΣ ΘΡΥΛΟΣ" και "σήμα κατατεθέν", που συνδέθηκε άμεσα επί δεκαετίες ολόκληρες με τις μέρες και τις νύχτες, με την ιστορία, την κοινωνική και κοσμική ζωή της αλλοτινής κοσμοπολίτισσας Θεσσαλονίκης. Στεγάστηκε σ' ένα από τα παλαιότερα σωζόμενα μέχρι σήμερα κτίρια της παλιάς παραλίας της. Είναι το "Όλυμπος Νάουσα". Το ζυθοπωλείο, "τουριστικόν εστιατόριον", "βαριετέ", κοσμικό κέντρο, κλασικό ρεστωράν, "έργο τέχνης", "νεκρό κεφάλαιο" κι εργολαβικό διεκδικούμενο, αρχιτεκτονικό κόσμημα ή εγκαταλελειμμένο διατηρητέο μνημείο, που κόσμησε την πόλη, έζησε τις περιπέτειές της, λάμπρυνε την καθημερινότητά της, φιλοξένησε τους επιφανείς επισκέπτες της, έγινε το σκηνικό της κοσμικής της ζωής, στέγασε μιά από τις ανθηρότερες επιχειρήσεις της και σώπασε γερασμένο, περιμένοντας τις καλύτερες μέρες που ίσως ξανάρθουν [...] ".

ΒΑΝΑ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΟΥ

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Άρις Γεωργίου γεννήθηκε το 1951 στη Θεσσαλονίκη. Μετά απο σπουδές στο Montpellier της Γαλλίας επέστρεψε το 1978 στη Θεσσαλονίκη, οπου έκτοτε εργάζεται ώς αρχιτέκτων. Έχει στο ενεργητικό του πολυάριθμες ατομικές και ομαδικές εκθέσεις ζωγραφικής και φωτογραφίας, όπως και πλήθος εκδόσεων - κυρίως φωτογραφίας.
Τον Φεβρουάριο του 1988 υπήρξε ο εμπνευστής και έκτοτε διοργανωτής της "Φωτογραφικής Συγκυρίας", του ετήσιου διεθνούς φεστιβάλ φωτογραφίας στη Θεσσαλονίκη. Το 1995 υπήρξε μέλος της Ομάδας Εργασίας του Υπουργείου Πολιτισμού για την εκπόνηση Εθνικής Πολιτικής για την Καλλιτεχνική Φωτογραφία και το 1996 εξελέγη μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου του Μακεδονικού Κέντρου Σύγχρονης Τέχνης. Ως συνεργάτης του καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού περιοδικού Εντευκτήριο εγκαινίασε το ειδικό ένθετο για τη φωτογραφία, με τίτλο " Camera Obscura ". Τον Οκτώβριο του 1998 ορίστηκε απο τον Υπουργό Πολιτισμού διευθυντής του Μουσείου Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης, όπου παρέμεινε μέχρι το 2002. Με κείμενα και μεταφράσεις του συνεργάστηκε κατα καιρούς με πλήθος περιοδικών και άλλων εντύπων.