<% Latr = Request.QueryString("Latr") %>
 
Επικοινωνία



ΕΥΤΥΧΗΣ ΜΠΙΤΣΑΚΗΣ - ΔΡΟΜΟΙ ΤΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗΣ

Παρουσίαση

"Δρόμοι της Διαλεκτικής". Γιατί "δρόμοι"; Επειδή η Διαλεκτική δεν είναι σύστημα κλειστό στον ιστορικό χρόνο, όπως τα θεωρησιακά συστήματα. Η διαλεκτική αντίληψη της φύσης και της κοινωνίας αναπτύσσεται - ή πρέπει να αναπτύσσεται - σε ενδογενή αλληλεπίδραση με το γίγνεσθαι των επιστημών και το σύνολο της κοινωνικής πρακτικής.
Τι σημαίνει όμως διαλεκτική; Στην ελληνική αρχαιότητα σήμαινε κυρίως την τέχνη της συζήτησης. Ήδη όμως στους Προσωκρατικούς, και κυρίως στον Ηράκλειτο, αναδεικνύεται η γνησιολογική και η οντολογική συνιστώσα της διαλεκτικής. Η τριπλή όψη -μέθοδος, θεωρία της γνώσης, θεωρία του Είναι- υπάρχει ήδη ρητά στην εγελιανή φιλοσοφία και στο έργο των κλασσικών του μαρξισμού. Διαλεκτική σημαίνει μελέτη της κίνησης, τόσο της φύσης και της κοινωνίας όσο και της γνώσης. Στην υλιστική διαλεκτική η μέθοδος, η θεωρία της γνώσης και η θεωρία του Είναι συνιστούν όψεις μιας αδιαίρετης ολότητας, χωρίς να ταυτίζονται.
Το βιβλίο αυτό επιχειρεί να διαπραγματευθεί ορισμένα βασικά και επίκαιρα προβλήματα με βάση το έργο των κλασικών του μαρξισμού αλλά και των νεότερων μαρξιστών και -προφανώς- τα δεδομένα των επιστημών της εποχής μας.

Έτσι, μετά από ένα εισαγωγικό κεφάλαιο για τις προϋποθέσεις της εμφάνισης της μαρξιστικής φιλοσοφίας και ένα δεύτερο για τη μαρξιστική κριτική της φιλοσοφίας του Χέγκελ, επιχειρείται, μέσα από τη μελέτη ειδικών και επίκαιρων προβλημάτων, να αναδειχθούν όψεις της διαλεκτικής-υλιστικής κοσμοαντίληψης. Ο τίτλος του βιβλίου, Δρόμοι της Διαλεκτικής, υπογραμμίζει αυτή τη διπλή, ιστορική και "συστηματική" διαπραγμάτευση. Αντιστοιχεί στους "δρόμους" μέσα από τους οποίους η νόηση "ιδιοποιείται" το Είναι.


ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΑ

Πρόλογος

1. Κοινωνικές και ιδεολογικές προυποθέσεις για την εμφάνιση του μαρξισμού
2. Απο τη διαλεκτική του Χέγκελ στη διαλεκτική του Μάρξ
3. Η φύση και η διαλεκτική της φύσης
4. Απο την αίσθηση στη νόηση: μια "τοπική" διαλεκτική
5. Η μαρξιστική θεωρία της γνώσης
6. Γνωσιολογικά προβλήματα στο Κεφάλαιο
7. Θρησκεία: η αναγωγή στην επίγεια βάση της
8. Μια κομμουνιστική ηθική μπορεί να είναι φιλοσοφικά νόμιμη και λειτουργική;
9. Η ανθρωπολογική εμβέλεια των φυσικών επιστημών
10. Ο μεταβολισμός του ανθρώπου με το ανόργανο σώμα του
11. Ουτοπία: η διαλεκτική δυνατότητας και πραγματικού

Βιβλιογραφική σημείωση
Ευρετήριο

 


Βιογραφικά στοιχεία

Ο Ευτύχης Μπιτσάκης γεννήθηκε το 1927 στο χωριό Κάδρος της Κρήτης. Σπούδασε Χημεία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, Θεωρητική Φυσική και Φιλοσοφία στο Παρίσι. Είναι Διδάκτωρ Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Paris VIII και Διδάκτωρ Επικρατείας της Γαλλίας (Φιλοσοφία των Επιστημών). Εργάστηκε στο Πυρηνικό Κέντρο του Saclay και στο Εργαστήριο Πυρηνικής Φυσικής του College de France. Από το 1970 ως το 1976 εδίδαξε Μαθηματικά στο Πανεπιστήμιο ΧΙ και Φιλοσοφία των επιστημών στο Πανεπιστήμιο VIII. Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα (1976) εργάστηκε ως κύριος ερευνητής στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών. Το 1981 εκλέχθηκε τακτικός καθηγητής στην Έδρα Φιλοσοφίας του Πανεπιστημίου Ιωαννίνων και επί έξι έτη ήταν Κοσμήτορας της Φιλοσοφικής Σχολής. Παλαιός υφηγητής Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, δίδαξε στο Φυσικό Τμήμα το μάθημα "Εισαγωγή στις Φυσικές Θεωρίες". Κύρια ερευνητικά ενδιαφέροντα του Ε. Μπιτσάκη είναι τα θεμέλια των επιστημών (Σχετικότητα, Κβαντική Μηχανική), η Οντολογία, η Γνωσιοθεωρία και η Φιλοσοφική Ανθρωπολογία. Βιβλία και άρθρα του σ'αυτά τα γνωστικά πεδία κυκλοφορούν στις κυριότερες ευρωπαϊκές γλώσσες.
Ο Ε. Μπιτσάκης εντάχθηκε από τα μαθητικά του χρόνια στο αριστερό κίνημα. Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου καταδικάστηκε σε πολυετή φυλάκιση. Στη διάρκεια της δικτατορίας μετείχε ενεργά στο αντιδικτατορικό κίνημα της Ευρώπης, ως μέλος της Κ.Ε. του ΚΚΕ. Ο Μπιτσάκης έχει αναπτύξει πολύμορφη κοινωνική δραστηριότητα στο πλαίσιο της Παγκόσμιας Ομοσπονδίας Επιστημόνων, της Ουνέσκο, του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών του Παρισιού, του Κέντρου Μαρξιστικών Ερευνών κλπ. Επίσης μετείχε στην οργάνωση του Ελεύθερου Ανοικτού Πανεπιστημίου του Παρισιού και ήταν μέλος της Ομάδας του Δήμου Αθηναίων και του Υπ. Πολιτισμού για τη δημιουργία των Ανοικτών Πανεπιστημίων. Είχε την πρωτοβουλία της οργάνωσης του Σεμιναρίου "Θεμέλια των Επιστημών" (Φυσικό Τμήμα, Πανεπιστήμιο Αθηνών) και την ευθύνη της οργάνωσης πολλών ελληνικών και διεθνών επιστημονικών Συνεδρίων. Τέλος, είχε την ευθύνη της δημιουργίας του περιοδικού Σύγχρονα Θέματα, μετείχε στην εκδοτική ομάδα του περιοδικού Διαλεκτική και από το 1992 είναι εκδότης του περιοδικού Ουτοπία.


Πίσω