|
|
EMILY DICKINSON
ΤΟ ΜΕΓΑ ΥΔΩΡ
Παρουσίαση
Επανακυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Άγρα με καινούργιο εξώφυλλο
το βιβλίο της Μαρίας Βοναπάρτη Ταύτιση Κόρης και Πεθαμένης
Μητέρας.
"Tο όραμα του μεγάλου πελαργού έχει παραμείνει η πιο εκθαμβωτική
ανάμνηση της παιδικής μου ηλικίας. Για όποιον αγνοεί τους νόμους
του ασυνείδητου, που μας απεκάλυψε η ψυχανάλυση, θα φανεί περίεργο
που η πιο ωραία ανάμνηση των παιδικών μου χρόνων είναι ακριβώς
εκείνη που καλύπτει (σαν ανάμνηση-παραπέτασμα) το γεγονός ότι
η ζωή μου βρισκόταν σε κίνδυνο. H παιδική μου φαντασία αντιμετώπιζε
τότε τον θάνατο διαφορετικά απ' ό,τι θα τον έβλεπε η σκέψη ενός
ενήλικου και η ιδέα του θανάτου, απλά και ταπεινά, εξυπηρετούσε,
με σκοπό την πραγματοποίησή τους, τους πιο φλογερούς ερωτικούς
μου πόθους. Mε αυτόν τον τρόπο, το πιο τρομακτικό στοιχείο της
ψευδαίσθησής μου, δηλαδή οι ιριδισμοί του οπαλίου, που απέδιδα
στον πελαργό, γινόταν -από ένα είδος άρνησης ή συναισθηματικής
αναστροφής- το πιο σαγηνευτικό ή το πιο αισθητικό στοιχείο.
"Aργότερα, στη μουντή εποχή της παιδικής ηλικίας, όπου
το ένστικτο βρίσκεται σε μια λανθάνουσα κατάσταση, ο ίδιος έρωτας
για τον πατέρα και η ίδια διάθεση να ταυτισθώ με την πεθαμένη
μου μητέρα έχασαν τον αρχικό έντονο ιριδισμό και πήραν ένα σκοτεινότερο
χρώμα."
|
| Tο αυτοβιογραφικό ψυχαναλυτικό δοκίμιο
TAYTIΣH KOPHΣ KAI ΠEΘAMENHΣ MHTEPAΣ εξετάζει με ποιητικότητα
και διεισδυτικότητα την τραυματική παιδική και εφηβική ηλικία της
συγγραφέως, που υπήρξε μια από τις κορυφαίες μαθήτριες του Σίγκμουντ
Φρόυντ και εισηγήτρια του έργου του στη Γαλλία. Tο βιβλίο προλογίζει
ο ANΔPEAΣ EMΠEIPIKOΣ, που συνεργάστηκε στενά μαζί της. |
|
Βιογραφικά στοιχεία
Η Μαρία Βοναπάρτη (Γαλλία, 1882 - 1962), πριγκίπισσα από τον
κλάδο των Βοναπάρτη αλλά και από τον γάμο της με τον πρίγκιπα
Γεώργιο της Ελλάδος το 1907, υπήρξε μία από τις κορυφαίες μαθήτριες
του Σίγκμουντ Φρόυντ. Ασχολήθηκε με τη λογοτεχνία, τη φιλοσοφία,
την ιστορία, την ιατρική, τη βιολογία και προπάντων με την ψυχανάλυση.
Έγραψε σημαντικά βιβλία και πρωτότυπες μελέτες και μετέφρασε στα
γαλλικά πολλά συγγράματα του Φρόυντ. Υπήρξε βασικός μοχλός στην
εισήγηση του έργου του πατέρα της ψυχανάλυσης στη Γαλλία. Το 1938
εξασφάλισε τη φυγή του Φρόυντ από την εθνοσοσιαλιστική Αυστρία
και την εγκατάσταση του στο Λονδίνο. Υποστήριξε με θέρμη τη νεοσύστατη
ομάδα των πρώτων ορθόδοξων Ελλήνων ψυχαναλυτών (Ανδρέας Εμπειρίκος,
Γεώργιος Ζαβιτζιάνος, Δημήτριος Κουρέτας) μετά τον πόλεμο. Έγινε
επίτιμη αντιπρόεδρος της Διεθνούς Ψυχαναλυτικής Εταιρείας. Ίδρυσε
με λίγους Γάλλους συναδέλφους της τη Γαλλική Ψυχαναλυτική Εταιρεία
και έγινε πρόεδρός της. Επίσης ίδρυσε και προικοδότησε το Γαλλικό
Ψυχαναλυτικό Ινστιτούτο.
Το πρωτότυπο ψυχαναλυτικό της έργο περιέχει δημοσιεύσεις βιβλίων
με θέμα τη γυναικεία σεξουαλικότητα, τη θεωρία των ενστίκτων και
τις παιδικές νευρώσεις, το χρόνο, τον έρωτα και το θάνατο, την
ψυχανάλυση και την ανθρωπολογία, καθώς και μια τρίτομη ψυχαναλυτική
μελέτη για τη ζωή και το έργο του Έντγκαρ Άλλαν Πόε, την οποία
προλόγισε ο Φρόυντ.
|
|
