Απόσπασμα
Η Ποίηση είναι διάλογος ανάμεσα στον ποιητή,σαν ένα εγώ, και στα «πράγματα», συστατικά του φυσικού, ιστορικοκοινωνικού = χωροχρονικού περιβάλλοντος.
Πραγματικότητα είναι η πολυπλοκότητα των χωροχρονικών σχέσεων ανάμεσα στα πράγματα, και η πραγματικότητα αυτή είναι αντιληπτή και περιγράψιμη ως φαινόμενο (φαινομενολογικώς), δηλαδή ως φάση μιας σταδιακής μορφογένεσης, είτε ωςπρόκληση για την αναζήτηση του λόγου ύπαρξης του όντος (μεταφυσική).
Η δυναμική του ποιητικού γεγονότος ξεπερνά ή έχει την τάση να υπερβεί τα πλαίσια του γλωσσικού συστήματος.
Η Ποίηση αναπτύσσεται και ως κίνηση στους χώρους μιας ιδιωτικής ουτοπίας.
Βιολογικό σύνδρομο ποιας κατάστασης του υποκειμένου να είναι η Ποίηση…
Το θέμα της επισήμανσης κάποιας « σχέσης » ανάμεσα στα Μαθηματικά και την Ποίηση θα μπορούσε να τεθεί, ίσως μόνο στην περίπτωση που θα αποδεχτούμε τη συνεκτίμηση των ρόλων αυτών των πυλώνων του πνεύματος — με τα Μαθηματικά επέκεινα της λογοσματικής εκδοχής τους και την Ποίηση πέρα από την εκφυλιστική, μαυλιστική της στιχοπλασία — στην αναζήτηση στοιχειώδους συνστώσας (ή συνιστωσών) του γίγνεσθαι.
Εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ. |