Καταμεσής στη ζούγκλα της Τσιάπας, μια συμμορία Γερμανοί με καφετιές στολές παρελαύνει γύρω από ένα γραμμόφωνο και πολιορκείται από ένα κινεζομεξικανικό φάντασμα που συμμετείχε στη Μεγάλη Πορεία του Μάο. Ο ποιητής, που εργάζεται ως μυστικός πράκτορας, ανακαλύπτει ότι στην Πόλη του Μεξικού ο υπουργός Εσωτερικών έχει ερωμένη μια όμορφη Γερμανίδα ηθοποιό κατάσκοπο. Ναζιστικά υποβρύχια εξερευνούν τις μεξικανικές ακτές, αναξητώντας τρόπο να καταφέρουν θανάσιμα πλήγματα στο στόλο των ΗΠΑ. Τρεςι Γερμανοί εξόριστοι συγγραφείς και ένας ραβίνος πλησιάζουν τον δημοσιογράφο και του αποκαλύπτουν ότι η άνοδος του Χίτλερ είναι αποτέλεσμα συνωμοσίας αποκρυφιστών. Ο δικηγόρος πάλι, από το άσυλο όπου έχει καταφύγει, καλεί τους παλιούς του φίλους για μια παρτίδα πόκερ με τον Χέμινγκουέι, ο οποίος, σε μία από τις πολλές του αλκοολικές-λογοτεχνικές κρίσεις, αποκοιμιέται σε μια πισίνα της Αβάνας και ανεξήγητα εμφανίζεται στη μεξικανική πρωτεύουσα…

Το Και σαν σκιές επιστρέφουμε κινείται ανάμεσα στο παρελθόν και το παρόν των τεσσάρων ηρώων, ξαναπλέκοντας αργά τα νήματα των ιστοριών τους. Με ιλιγγιώδες και ξεκαρδιστικό ύφος, ο Τάιμπο ΙΙ καταφέρνει μια τέλεια σύνθεση λογοτεχνικών ειδών (αστυνομικό, ιστορικό και περιπετειώδες μυθιστόρημα), μέσα από την πρωτότυπη οπτική του για τον κόσμο και τη λογοτεχνία: «Όταν η ζωή γίνεται βαθιά ασυνάρτητη, έρχεται το μυθιστόρημα να την επιδιορθώσει».

Άλλωστε ο ίδιος ο Τάιμπο σχολιάζει ως εξής: «Το μυθιστόρημα δεν γράφεται για να βάλει τάξη στο χάος. Το μυθιστόρημα αδιαφορεί για την τάξη. Το μυθιστόρημα δεν γεννήθηκε για να ικανοποιήσει τους εραστές της τάξης. Υπάρχει για να διασκεδάζει προκαλώντας ίλιγγο, για να τα κάνει όλα άνω-κάτω, να αναστατώνει χαρίζοντας απόλαυσηι».

Για το πληθωρικό αυτό βιβλίο, με αναγνωρισμένες τις οφειλές του στον Αλέξανδρο Δουμά, το πιο εύστοχο που θα μπορούσε να πει κανείς είναι ότι οι ήρωες είναι τέσσερις, όπως οι τρεις σωματοφύλακες, και ξανασυναντιούνται μετά από είκοσι χρόνια.

Εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.

Κρίσεις

«Προσοχή! Αυτός ο άνδρας με το “μεξικανικό” μουστάκι, με το τόσο ωραία “αμπαλαρισμένο” όνομα, κρύβει δυναμίτη κάτω από το σομπρέρο του. Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ, ένα υποκινητής των μαζών, λαθρέμπορος του πνεύματος, φίλος αναρχικών και ουτοπιστών, είναι ο νέος Ζαπάτα της μεξικανικής λογοτεχνίας. Ένας λαϊκός συγγραφέας πληθωρικός, ταραχώδης, μπαρόκ, που αναμειγνύει τον Ραμπελαί και τον Δουμά σε μια λατινοαμερικάνικη σάλτσα».

L ' Express (Παρίσι), γαι την γαλλική έκδοση του Και σαν σκιές επιστρέφουμε

«Το Και σαν σκιές επιστρέφουμε είναι το νέο θαυμάσιο έργο του Πάκο Τάιμπο, του ανθρώπου που έφερε τον “μαγικό ρεαλισμό” στο είδος του μυστηρίου. Ο Τάιμπο είναι ένας από τους απαραίτητους συγγραφείς του κόσμου, ακόμη πιο αναγκαίος σε αυτή τη νέα τρελή χιλιετία απ' όμτι στην προηγούμενη».

Roger L . Simon , συγγραφέας του βιβλίου Director ' s Cut

«Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ δίνει την πλήρη προοπτική του στα πάντα. Υπερβάλλει, είναι πολυδιάστατος, κωμικός. Σκηνοθετεί την καλπάζουσα παράνοια της φαντασίας του στις μεγάλες σκηνές του κόσμου, Μανχάτταν, Μέξικο Σίτυ, Νότια Καλιφόρνια… Είναι ένας από τους καλύτερους παραμυθάδες του καιρού μας».

Le Monde (Παρίσι), για το Με τέσσερα χέρια

Απόσπασμα

Αυτό το πράσινο τείχος που σε πλακώνει, είναι η μοναδική αλήθεια, είναι ο θάνατος των πόρων που φράζουν από πράσινο σμαραγδί,πράσινο σταχτί, πράσινοσκούρο, πράσινο ανατολίτικο και υγρό, ερωτικό πράσινο του μήλου και πράσινο του χόρτου και της σημαίας, επιθετικό πράσινο που σου θυμίζει τα λεμόνια του Κόλπου και της Καραϊβικής. Δίχτυα φυτών που δεν είναι πια φυτά, αλλά υπολείμματα τροφής άλλων πιο ισχυρών ειδών, κανιβαλικών και ανθρωποφάγων, που σου κλέβουν τον ήλιο και πέφτουν πάνω σου γδέρνοντας το τομάρι σου. Σαπίλα και ζέστη. Μια χρωματιστή κόλαση. Μα η κόλαση δεν ήταν ασπρόμαυρη, όπως στις ταινίες; Η μόνη αληθινή ζούγκλα δεν είναι αυτή του σινεμά; Ένας ποιητής, Γάλλος μιγάς, σου είχε πει μια φορά στο Χονγκ Κονγκ ότι οι Εσκιμώοι έχουν έντεκα λέξεις για το «άσπρο» και μια φυλή του Αμαζονίου 1.036 για το «πράσινο». Ο μιγάς είχε πεθάνει ευγενικός, συμπαθέστατος, χαμογελαστός, με μια μικρή οπή στο μέτωπο. Μια σφαίρα μικρού διαμετρήματος τον είχε πετύχει την ώρα που πηδούσε το οδόφραγμα. Μόλις μια μικρή κατακόκκινη αμυχή κάτω από τον μαύρο μπερέ, έναν αναχρονισμό για να σου θυμίζει ότι κάποτε είχε δει το Παρίσι. Από την πληγή έβγαινε καπνός, θαρρείς και ο θάνατος κάπνιζε,

Βιογραφικά στοιχεία

Ο Πάκο Ιγνάσιο Τάιμπο ΙΙ (Χιχόν, Ισπανία, 1949) ζει στο Μεξικό από τα τέλη του 1958. Μυθιστοριογράφος, δημοσιογράφος, ιστορικός και θεμελιωτής του νέου-λατινοαμερικάνικου αστυνομικού μυθιστορήματος, έχει συγγράψει περίπου πενήντα έργα (μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων, ιστορία, ρεπορτάζ και χρονικά) που έχουν δημοσιευτεί σε εικοσιπέντε χώρες και έχουν μεταφραστεί σε δώδεκα γλώσσες.Ορισμένα από τα μυθιστορήματά του έχουν αναδειχθεί «βιβλία της χρονιάς» από τους New York Times ; τη Le Monde και τους Los Angeles Times.

Ο συγγραφέας έχει τιμηθεί τρεις φορές με το Βραβείο Χάμμετ για το καλύτερο αστυνομικό μυθιστόρημα: το 1980 για το Η ζωή η ίδια , το 1991 για το Με τέσσερα χέρια και το 1994 για το Ποδήλατο του Λεονάρντο . Επίσης το 1992 τιμήθηκε με το Βραβείο Planeta /Joa quin Mortiz, το οποίο δίνεται στην Αμερική, για το Ο μακρινός θησαυρός . Το 1994 πήρε το Βραβείο Καλύτερου Αστυνομικού Μυθιστορήματος στη Γαλλία.

Η βιογραφία του Τσε Γκεβάρα που έγραψε το 1996, έχει πουλήσει πάνω από μισό εκατομμύριο αντίτυπα σε όλο τον κόσμο και το 1998 κέρδισε το βραβείο Bancarella, ως «βιβλίο της χρονιάς» στην Ιταλία.

Ο ΠΙΤ ΙΙ είναι ο ιδρυτής και οργανωτής της " Semana Negra ", του διεθνούς ετήσιου φεστιβάλ αστυνομικής λογοτεχνίας που γίνεται κάθε Ιούλιο στη Χιχόν της Αστούριας, στην Ισπανία.

Στην Ελλάδα τα μυθιστορήματά του κυκλοφορούν στις εκδόσεις Άγρα: Η σκιά της σκιάς (1996), Η ζωή η ίδια (1997), Το ποδήλατο του Λεονάρντο (1999), Χωρίς αίσιο τέλος (2000), Και σαν σκιές επιστρέφουμε (2005) ενώ ετοιμάζονται το μυθιστόρημά του Με τέσσερα χέρια καθώς και το βιβλίο που συγγράφει με τον υποδιοικητή Μάρκος.