|
|
Ανδρέας Στάικος - Καπνοκράτωρ
Παρουσίαση
Το έργο αυτό του Ανδρέα Στάικου πρωτοπαρουσιάστηκε την 1η Απριλίου 2005 στο θέατρο «Εμπρός», σε σκηνοθεσία του συγγραφέα, σκηνογραφία-κοστούμια της Ιουλίας Σταυρίδου, φωτισμούς του Σάκη Μπιρμπίλη, μουσική επιμέλεια Πλάτωνα Ανδριτσάκη. Τους ρόλους υποδύθηκαν οι ηθοποιοί Φωτεινή Τιμοθέου (Περσεφόνη), Μαρίνα Πολυμέρη (Γεωργία), Λεμονιά Λαζαρίδου (Ιφιγένεια) και Χρύσα Ζαφειριάδου (Λέλα).
Ο Καπνοκράτωρ είναι μια κωμωδία μυστηρίου με δραματικές στιγμές, φιλοσοφικές αιχμές για το εφήμερο, το τυχαίο και τη ματαιότητα των πραγμάτων, μεταμοντέρνα διάθεση και στοιχεία παραλόγου. […]
Στον Καπνοκράτορα παρατηρούμε μια ηθελημένη αυτο-αναφορικότητα. Ο Ανδρέας Στάικος αντιγράφει τον εαυτό του χρησιμοποιώντας τα αγαπημένα του υλικά : κόκκινα νύχια, κόκκινα χείλη, κόκκινα τακούνια, μυθικές πόρνες, νεκροζώντανους ήρωες, ανάγνωση επιστολών, ανταλλαγή ρόλων, συνταγές μαγειρικής, και ένα τέλος ανοιχτό σε κάθε ενδεχόμενο. Το παιχνίδι της διάθλασης επεκτείνεται στη λειτουργία των προσώπων και επηρεάζει τη δράση. Τα τέσσερα πρόσωπα του έργου είναι ομοιώμτα και απομιμήσεις του εαυτού τους ή κάποιων άλλων. […]
|
| Ο Καπνοκράτωρ , όπως υπαινίσσεται περιπαικτικά ο τίτλος του έργου, έχει ως θέμα του το κάπνισμα. Το τσιγάρο είναι ο υποκινητής και το αντικείμενο της δράσης. Το τσιγάρο εδώ έχει την αδιαμφισβήτητη αξία του δώρου. Ως υπέρτατη έκφραση της επιθυμίας υποσκελίζει ακόμη και τον έρωτα, καθώς αποτελεί το ίδιο φλογερό αντικείμενο πόθου. […]Είτε ως αντάλλαγμα είτε ως δώωρο, το τσιγάρο είναι εφήμερο και άδωρο, και η απόλαυσή του μια τραγική ματαιότητα. Το στοιχείο του λάθους υπονομεύει την εκπλήρωση της επιθυμίας και επισπεύδει το «θάνατο». Στον Καπνοκράτορα όλα αρχίζουν και τελειώνουν με ένα λάθος.
(Από το κείμενο της Ζωρζίνας Τζουμάκα που συνοδεύει ως επίμετρο την έκδοση) Απόσπασμα
ΛΕΛΑ: Ακόμη καλά καλά δεν είχε φέξει. Μέσα στον ύπνο μου, άκουσα χτυπήματα στην πόρτα. Έτσι ξεκίνησε η ιστορία, Ιφιγένεια. Παύση. Και τελείωσε, πριν από δύο ώρες ετελείωσε. Τον εμαχαίρωσα, Ιφιγένεια, την ώρα που κοιμόταν. Δεν πρόλαβε ούτε να φωνάξει. Γιατί; Γαιτί να του ανοίξω την πόρτα μου εκείνο το πρωί; Γιατί;
ΙΦΙΓΕΝΕΙΑ: Αχ, Λέλα, όποιος δεν ξέρει να μαντεύει, ξέρει να θυμάται. Ψιλόβροχα, αποτσίγαρα, κουμπιά.
ΛΕΛΑ: Ιφιγένεια, δεν το επερίμενα. Ήμουν γυμνή, κοιμόμουν, σου λέω. Τυλίχτηκα βιαστικά μ' ένα σεντόνι και πήγα ν' ανοίξω την πόρτα. Μου ζήτησε να πιει έναν καφέ. «Σε αποχαιρέτησα χθες», του είπα. «Έπρεπε να σε ξαναδώ», μου απάντησε. «Με αναστατώνεις», του είπα. |
|
Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ανδρέας Στάϊκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1944. Έχει γράψει και σκηνοθετήσει πολλά θεατρικά κείμενα: Δαίδαλος (1971), Κλυταιμνήστρα ; (1974), Καρακορούμ (1989), 1843 (1990), Το μικρό δακτυλάκι της Ολυμπιάδος (1992), Φτερά στρουθοκαμήλου (1994), Το μήλον της Μήλου (1996), Η αυλαία πέφτει (1999), Ακόλαστες εσπερίδες (2003), Καπνοκράτωρ (2005). Έργα του έχουν ανέβει στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη και το Παρίσι.
Έχει ασχοληθεί συστηματικά με την μετάφραση έργων συγγραφέων του γαλλικού 18ου και 19ου αί., όπως οι Λακλό, Μαριβώ, Μυσσέ, Μολιέρος, Λαμπίς.
Το πρώτο του πεζογράφημα, Η Αισχροτάτη Εριέττα, κυκλοφόρησε το 1979 (Άγρα, 2002).
Το μυθιστόρημα Επικίνδυνες μαγειρικές κυκλοφόρησε το 1998 και μεταφράστηκε σε δεκατέσσερις γλώσσες (γαλλικά, αγγλικά, γερμανικά, ιταλικά, ιαπωνικά, ρωσικά κ.λ.π.)
|
|
