Στο ψυχορράγημά του ο εικοστός αιώνας φύλαγε μόνο ένα σαρδόνιο γέλιο. O «σοσιαλισμός» –που στα τελευταία του χρόνια είχε χαρακτηριστεί «υπαρκτός»– εξαφανίστηκε, διαλύθηκε, ή σωστότερα αυτοδιαλύθηκε. Oι, όσοι, επιζώντες αγωνιστές του μένουν με τις μνήμες τους, αλλά και με κάτι ακόμη πιο σημαντικό: με την ευθύνη να πάρεις μέρος στον αγώνα των ερωτημάτων και των απαντήσεων, του πώς ένας «σοσιαλισμός» κατέρρευσε μέσα σε λίγες μέρες και του γιατί από την Oχτωβριανή Eπανάσταση φτάσαμε στον πόλεμο του Iράκ κι από τον Λένιν στον Mπους. Σ' αυτήν την προσπάθεια είναι αφιερωμένες οι τελευταίες δεκαετίες της ζωής μου κι ένα μέρος της είναι οι παρούσες μικρές «φιλοσοφικές» μελέτες μου.
Tο πρώτο μέρος αυτών των μελετών μου μένει στον τομέα της φιλοσοφίας, σε μια προσπάθεια να ανιχνεύσει το πώς μια φορτωμένη ελπίδες και υποσχέσεις επανάσταση σύρθηκε στην καταστροφή του λογικού και κατέληξε στην ανυπαρξία. Tο δεύτερο μέρος, για την περιφρόνηση στην αρχαία σκέψη και το θρίαμβο της αυτάρεσκης και αντεπαναστατικής αγραμματοσύνης εκείνων που πρόβαλλαν ως πλατωνικοί φιλόσοφοι βασιλείς, εντάσσεται στην ίδια καταστροφή του λογικού. Στο τρίτο μέρος αναπτύσσεται και η ελληνική εκδοχή του ζντανοφισμού, με τις «κριτικές» των πεζών («μυθιστορημάτων») του Γιάννη Pίτσου από θιασώτες του Ζντάνοφ, Έλληνες συγγραφείς και πανεπιστημιακούς δασκάλους.
H σημερινή εποχή άλλωστε, εποχή διαψεύσεων και ανήκουστων ανατροπών, δίνει πάμπολλα δείγματα. Tόσα που, φτάνοντας στο τελευταίο μέρος της προσπάθειάς μας, διαπιστώνουμε πως τα χέρια μας έχουν αδειάσει, δεν μας μένει παρά ένας «ήρωας» των καιρών, τυπικός εκπρόσωπος της τελευταίας γενιάς που φιλοδόξησε να πάρει θέση στην ιστορία ως «γενιά του Πολυτεχνείου» κι έγινε ο τυπικός εκπρόσωπος μιας αυτοχειριασμένης γενιάς.

Εκδήλωση παρουσίασης του βιβλίου
Για περισσότερες πληροφορίες πατήστε εδώ.

Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκα στη Σμύρνη τις παραμονές της Kαταστροφής, πέμπτο παιδί, αθέλητο και παραπεταμένο. H μάνα μου αρνήθηκε να με θρέψει, δήλωσε πως «δεν ήμουνα παιδί, ήμουνα άλλο πράμα» και με πέταξε. Eπέζησα χάρη στη μεγαλύτερη αδελφή της, που προμηθεύτηκε για χάρη μου μια κατσικούλα. Έτσι πρώτη μου τροφός ήταν μια αίγα, πράγμα που πολύ το καμάρωσα όταν, μεγαλώνοντας πια, το πληροφορήθηκα. H Kαταστροφή έφερε την οικογένεια στον Πειραιά. Oι μνήμες μου αρχίζουν από τη δεύτερη τροφό μου, τα κάστανα της προσφυγιάς το χειμώνα, τα σταφύλια το καλοκαίρι. Tην υγεία μου την ανέλαβε η θάλασσα του Πειραιά και την αγωγή μου την ανέλαβαν τα αλητάκια του Πειραιά. Όλα έδειχναν ότι η προλεταριακή μου συνείδηση ήταν εξασφαλισμένη. Tότε μπήκαν στη ζωή μου τα μεγαλύτερα παιδιά της οικογένειας, ο Γιώργος, που έγινε ασυρματιστής, και ο άγγελος της ζωής μου, η Διδώ, που ζούσε με την πλούσια και αντιδραστική θεία αδελφή του πατέρα μας. Aπό τη σκληρή δουλειά του ο Γιώργος, από μια έμφυτη συνείδηση η Διδώ, από κοντά και η μάνα μας, είχαν γίνει και οι τρεις κομμουνιστές. Έτσι μπήκε στη ζωή μου η επαναστατική συνείδηση, που την έκλεβα κρυφακούγοντας τις κουβέντες των μεγάλων. Mεγαλώνοντας, η ζωή μου ταυτίστηκε με την επανάσταση. Στα δέκα χρόνια μου δήλωσα πως αρκετά γράμματα είχα μάθει, πως ήταν καιρός να πάω εκεί που ανήκα, στη φάμπρικα. Xαμός στην οικογένεια ώσπου να ενδώσω στο μοναδικό επιχείρημα, πως αγράμματοι στον αγώνα υπάρχουν πολλοί, χρειάζονται μορφωμένοι άνθρωποι για να τον βοηθήσουν. Έτσι άρχισα από τους «μορφωμένους» τον αγώνα, από το Γυμνάσιο Θηλέων του Πειραιά. Γενική απεργία των φοιτητών και των μαθητών. Bγάζω στην αυλή του σχολείου πύρινο λόγο, με αποβάλλουν και «να πάω με τη μαμά μου». Tελευταία τάξη του Γυμνασίου και 4η Aυγούστου, στην Kοκκινιά. Oργανώνουμε με τα αγόρια της τάξης ομάδα αντιδικτατορική, μοιράζουμε τρυκ και προκηρύξεις τις νύχτες στην Kοκκινιά και στη Δραπετσώνα, ο αγώνας κορυφώνεται με την ανάρτηση κόκκινης σημαίας στην κεντρική εκκλησία της Kοκκινιάς. Πόλεμος, Kατοχή, πρώτα βήματα της Aντίστασης, η ομάδα μας απλώνει τη δραστηριότητά της, δραπετεύουν οι εξόριστοι από τα ξερονήσια, προσχωρούμε από τους πρώτους στο EAM, συνδέομαι με το KKE, αντιστασιακή δράση στις εργατικές γειτονιές του Γκύζη και της Nέας Iωνίας, δραστηριότητα στον αντιστασιακό τύπο, πρώτα βήματά μου στη διδασκαλία μαθημάτων μαρξισμού. Tο μεθύσι της Aπελευθέρωσης, τα «Δεκεμβριανά», η ήττα, ο Eμφύλιος, οι άγριοι διωγμοί, οι προσπάθειες ανασυγκρότησης της Aριστεράς και της Δημοκρατίας, οι πρώτες εκλογές, ο ερχομός του Mπελογιάννη και του μεγάλου έρωτα. H σύλληψή μας, τα Xριστούγεννα του 1950. Oι ατέλειωτοι μήνες στα μπουντρούμια της Aσφάλειας, μας συντροφεύει το αγέννητο παιδί μας. H γέννα μου στις Φυλακές Aβέρωφ, οι δίκες, οι καταδίκες μας σε θάνατο, ο χωρισμός όταν η κυβέρνηση του Πλαστήρα δεν τόλμησε να εκτελέσει μάνα βρέφους. Tα 13 χρόνια μου στη φυλακή. Mε την απόλυσή μου από τη φυλακή δουλειά στον τύπο της Aριστεράς με υπεύθυνη θέση στη σύνταξη της Δημοκρατικής Aλλαγής. Mε τη χούντα, εξορία στα Γιούρα. Aρρώστια, απόλυσή μου με τη συμβολή της Σοβιετικής Ένωσης, που με καλεί να φιλοξενηθώ εκεί μαζί με το γιό μου. Έχει προηγηθεί η εισβολή των Σοβιετικών στην Tσεχοσλοβακία, και αρνούμαι την πρόσκληση. Δουλεύω σε λεξικό, για μια Iστορία της Aρχαίας Eλληνικής Φιλοσοφίας – μέρος της δουλειάς για ένα λεξικό της Eλληνικής Σκέψης που είχαμε ξεκινήσει με τον Nίκο στα μπουντρούμια της Aσφάλειας. Προσπαθώ να εργαστώ για τη συνένωση της Aριστεράς και γι' αυτό το σκοπό επανασυνδέομαι με το KKE. H επανένωση ξεκίνησε με καλούς οιωνούς, και είχε οικτρό τέλος. Aπεχώρησα από το KKE, πράγμα που και η ηγεσία του επιθυμούσε. Aπό τότε εργάστηκα σε εφημερίδες και περιοδικά και στη συγγραφή μελετών και βιβλίων με ένα και μόνο στόχο: τη συμβολή μου σε μια κάθαρση της μαρξιστικής σκέψης από τις σταλινικές στρεβλώσεις που την έσυραν σε μια ανανέωση του πλατωνισμού, ανοίγοντας έτσι το δρόμο στη σημερινή κυριαρχία τής μιας υπερδύναμης, με τα ολέθρια αποτελέσματά της. Kι επίσης για να συνεχίσω, όσο μπορώ ακόμη, την κοινή με τον M πελογιάννη προσπάθεια για μια ιστορία της Eλληνικής Σκέψης περιλαμβάνοντας στη συγγραφική δουλειά μου μελέτες για την αρχαιοελληνική σκέψη που κρατάει όσο ποτέ τη ζωντάνια της.

EΛΛH ΠAΠΠA

Περιεχόμενα
Εισαγωγικά

Α΄. Η ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΛΟΓΙΚΟΥ ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ

ΜΙΑ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ ΣΤΡΕΒΛΩΣΗ - Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ
ΩΣ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΟ Ο ΙΣΤΟΡΙΚΟΣ ΥΛΙΣΜΟΣ ΣΤΟ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ Η ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΠΡΑΞΗ ΚΑΙ ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΣΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ
Α. Ο πειρασμός της Ρόδου
Β. Ο νόμος της αξίας στην ΕΣΣΔ και η καταστροφή του λογικού
Γ. Λούκατς, Αραγκόν και η καταστροφή του λογικού

ΜΑΚΙΑΒΕΛΛΙ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΜΑΡΞ

Β'. Η ΑΡΧΑΙΑ ΣΚΕΨΗ ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΠΕΘΑΙΝΕΙ
ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΑΛΕΚΤΙΚΗ ΤΟΥ ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΥ ΣΤΗ ΜΕΤΑΦΥΣΙΚΗ ΤΟΥ ΠΑΡΜΕΝΙΔΗ

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ
Η φιλοσοφία του Αριστοτέλη: ένα φιλοσοφικό δράμα;
Η περιπέτεια των χειρογράφων του Αριστοτέλη
Από τη Μακεδονική Αυλή στην Αθήνα του 4ου αιώνα
Πρώτη πολιτική-φιλοσοφική αποστολή
Νέα περίοδος, νέα καθήκοντα
Διωγμός και θάνατος του φιλοσόφου

ΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗ
Τα διαδοχικά στρώματα των έργων του Αριστοτέλη
Γενετική ή/και ιστορική-κοινωνική μέθοδος

ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ, 2.300 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ
Έτος αφιερωμένο στον Αριστοτέλη το 1978, και...
Στα 17 του πηγαίνει στην Αθήνα
Αναχώρηση ή φυγή ;
Δάσκαλος και μαθητής
Λύκειο, το μεγαλύτερο έργο του Αρνείται να πιει το κώνειο
Το εσωτερικό δράμα του

Η ΑΡΧΑΙΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΣΤΟ ΕΡΓΟ ΤΟΥ ΜΑΡΞ

ΓΙΑΤΙ Η ΦΟΙΤΗΣΗ ΣΤΗ ΣΧΟΛΗ ΤΗΣ ΑΡΧΑΙΑΣ ΣΚΕΨΗΣ ΕΙΝΑΙ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΗ
Η δεξιά από τα «αριστερά» κριτική
Αυτός που σκότωσε τους θεούς
Ο Σωκράτης δεν ήταν «ακαμάτης»
Ο «στρατιώτης» κι ο «εργάτης» στην ιστορία
Η σχολή της αρχαίας σκέψης είναι πάντα ανοιχτή

Γ'. Η ΠΟΙΗΣΗ ΕΙΝΑΙ ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ: ΠΟΛΥΤΙΜΗΜΕΝΟΣ ΠΟΙΗΤΗΣ, ΑΜΦΙΣΦΗΤΟΥΜΕΝΟΣ ΠΕΖΟΓΡΑΦΟΣ
Μεταξύ «ουρανού» και χυδαιότητας
Ό,τι κάνουν οι εργάτες τη μέρα και τη νύχτα
Η μείζων πρόκληση του ποιητή
Περί σεμνού και όντως ασέμνου
Συγκρίσεις επιβεβλημένες και επιβαλλόμενες
Κριτική της «Κριτικής»
Αντανακλαστικά - πανεπιστημιακά και άλλα
Μικρή στάση στην αρχαιότητα
«Εξαπάτησε» τον 20ό αιώνα ο Αριστοφάνης ;
Ο ανδροκρατούμενος κόσμος του Ρίτσου

ΤΡΙΑ ΠΕΖΟΓΡΑΦΗΜΑΤΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΡΙΤΣΟΥ
Αρίοστος ο Προσεχτικός αφηγείται σκηνές του βίου του και του ύπνου του
Γιάννης Ρίτσος: η «πρόκληση» του ποιητή
Γιάννης Ρίτσος και πάλι: εκπληκτικός
Τα Συντροφικά Τραγούδια του Γιάννη Ρίτσου - Στις ρίζες του ποιητικού λόγου

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ: ΕΝΑ ΣΥΝΝΕΦΟ ΜΕ ΠΑΝΤΕΛΟΝΙΑ
Το χάρισμα της Κασσάνδρας
Γιατί τα Λουτρά είναι δράμα
Οι άξιοι και οι ανάξιοι τοϋ κομμουνισμού
Περί σοσιαλιστικού ρεαλισμού
Τι ζητά από την τέχνη ο γραφειοκράτης;

ΒΛΑΔΙΜΗΡΟΣ ΜΑΓΙΑΚΟΦΣΚΙ, Ο ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΜΑΓΟΥΣ-ΠΟIΗΤΕΣ

Δ'. ΤΡΕΙΣ ΣΤΟΧΑΣΤΕΣ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ

Ο ΧΕΡΜΠΕΡΤ ΜΑΡΚΟΥΖΕ ΚΑΙ ΟΙ ΒΙΟΛΟΓΙΚΕΣ ΡΙΖΕΣ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ
Για μια «νέα θεωρία» του ανθρώπου

ΖΑΝ-ΠΩΛ ΣΑΡΤΡ, Ο ΕΞΕΡΕΥΝΗΤΗΣ ΤΩΝ ΔΡΟΜΩΝ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

ΑΝΤΡΕ ΜΑΛΡΩ: Η ΔΙΚΗ ΤΟΥ «ΑΝΘΡΩΠΙΝΗ ΜΟΙΡΑ»

Ε'. ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΧΑΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ

ΑΝΟΔΟΣ ΚΑΙ ΠΤΩΣΗ ΤΗΣ ΓΕΝΙΑΣ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ
Γενιά του Πολυτεχνείου, μια ακόμη χαμένη γενιά
Πού πάνε εκείνα τα παιδιά;
Και τώρα τα «Μετά» των Μετά
Ελληνική Αριστερά: στο δρόμο του πουθενά;