O Mπύχνερ προσεγγίζει το θέμα του από τρεις σκοπιές: Ως πολιτικός εξόριστος συμπάσχει με τον κατατρεγμένο Λεντς? ως λογοτέχνης προσανατολίζεται προς τον δημιουργό Λεντς? καί, τέλος, ως νεαρός γιατρός ενδιαφέρεται για την «ψυχιατρική περίπτωση Λεντς». H τελευταία είναι συγχρόνως και η πιο λεπτή προσέγγιση, δεδομένου ότι ο δημιουργός καλείται να διεισδύσει στην πιο προβληματική πλευρά του Λεντς, δηλαδή στην εκδήλωση της ψυχασθένειάς του, το έτος 1778.

Aν και ο 19ος αιώνας βρίθει από διηγήματα και νουβέλες, για κανένα άλλο αντίστοιχο κείμενο της γερμανικής λογοτεχνίας δεν υπάρχει τόσο πλούσια βιβλιογραφία όσο για το κείμενο αυτό. O Λεντς του Mπύχνερ είναι η μήτρα πολλών μεταγενέστερων λογοτεχνικών κειμένων και ψυχιατρικών μελετών με κεντρικό άξονα το βύθισμα στην τρέλα.

Κρίσεις
Tο πιο θαυμάσιο δείγμα γερμανικής πεζογραφίας. – ELIAS CANETTI

Tο σημαντικότερο αφήγημα της γλώσσας μας. – HANS MAYER

Tο πρώτο νεωτερικό αφήγημα. – WALTER JENS

Ήδη μετά τις πρώτες φράσεις έχουμε τα πάντα : Έχουμε έναν ποιητή, ο οποίος χάνει τα λογικά του: «Δεν ένιωθε κούραση, μόνο που κάθε τόσο δυσφορούσε που δεν μπορούσε να περπατάει ανάποδα, με τα πόδια ψηλά και το κεφάλι κάτω». Aυτή η φράση αποτελεί την απαρχή της νεωτερικής ευρωπαϊκής πεζογραφίας. Kανένας Γάλλος ή Pώσος δεν παρουσιάζει με τόσο μοντέρνο τρόπο την κατάσταση μιας ψυχής. – ARNOLD ZWEIG

Βιογραφικά στοιχεία
O ΓKEOPΓK MΠYXNEP γεννήθηκε το 1813 κοντά στο Nτάρμσταντ της Έσσης. Ήδη από τα σχολικά του χρόνια φανερώθηκε η ριζοσπαστική του σκέψη και η κλίση του στη λογοτεχνία. Ωστόσο, ακολουθώντας τον δρόμο του πατέρα του, σπούδασε ιατρική στο πανεπιστήμιο του Στρασβούργου, όπου είχε την ευκαιρία να συναναστραφεί διανοούμενους της εποχής και να μελετήσει το φαινόμενο της Γαλλικής Επανάστασης και τους επαναστάτες θεωρητικούς της εποχής.
Το 1832 αρραβωνιάστηκε κρυφά την Αλσατή Μίννα Γαιγκλέ, στην οποία οφείλουμε κατά κύριο λόγο τη διάσωση του λογοτεχνικού του έργου. Τον Οκτώβριο του 1833 μετεγγράφηκε στο Γκίσεν της Έσσης, προκειμένου να ολοκληρώσει τις σπουδές του στην ιατρική, αναλαμβάνοντας ταυτόχρονα ενεργό πολιτική δράση. Υπήρξε ιδρυτής της παράνομης επαναστατικής οργάνωσης Εταιρεία των Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, και συμμετείχε σε ασκήσεις σκοποβολής, βομβιστικές ενέργειες καθώς και σε απόπειρες απελευθέρωσης συναγωνιστών του από τη φυλακή. Ωστόσο, η οργάνωση προδόθηκε εκ των έσω και ο Μπύχνερ, ως συντάκτης της επαναστατικής προκήρυξης Ο Αγγελιοφόρος της Έσσης, επικηρύχθηκε και αναγκάστηκε να επιστρέψει στο πατρικό του, στο Ντάρμσταντ, όπου διέμεινε υπό την ανοχή των αρχών. Εκεί, τον Ιανουάριο του 1835, και μέσα σε λιγότερο από ένα μήνα, ολοκλήρωσε το πρώτο του δράμα, Ο θάνατος του Δαντών, το οποίο εκδόθηκε χάρη στην υποστήριξη του συγγραφέα και δημοσιογράφου Καρλ Γκούτσκοβ. Πρόκειται για το μοναδικό έργο του Μπύχνερ που εκδόθηκε όσο ο συγγραφέας βρισκόταν εν ζωή.
Τον Μάρτιο του 1835 και υπό την πίεση των αρχών διέφυγε στο Στρασβούργο, όπου εγκατέλειψε την επαναστατική δράση και επικεντρώθηκε στην επιστήμη και τη λογοτεχνία. Μετέφρασε τα βιβλία Λουκρητία Βοργία και Μαρία Τυδώρ του Βίκτωρος Ουγκώ, ενώ, εμπνεόμενος από τη φύση του παρεξηγημένου ποιητή Λέντς, έγραψε την ομώνυμη νουβέλα, η οποία, όπως άλλωστε και τα θεατρικά Λεόντιος και Λένα (1836) και Βόυτσεκ (1836/37), δημοσιεύτηκε μετά θάνατον, χάρη στη συμβολή του Γκούτσκοβ και της Μίννα Γαιγκλέ.
Το 1836 αναγορεύτηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου της Ζυρίχης, όπου και εγκαταστάθηκε τον Οκτώβριο του 1836. Στη συνέχεια αναγορεύτηκε υφηγητής και δίδαξε Συγκριτική Ανατομία ως τον αιφνίδιο θάνατό του, τον Φεβρουάριο του 1837, από τύφο.