«Οι γυναίκες είναι πουτάνες φόνισσες, Μαξ, είναι μαϊμούδες που τρέμουν απ’ τo κρύο και ατενίζουν τον ορίζοντα από ένα άρρωστο δέντρο, είναι πριγκίπισσες που σε ψάχνουν στο σκοτάδι, κλαίγοντας, ψάχνοντας τις λέξεις που ποτέ δεν θα μπορέσουν να πουν. Ζούμε στην παρεξήγηση κι εκεί διαγράφουμε τούς κύκλους τής ζωής μας» λέει η ηρωίδα (μια φόνισσα; μια πουτάνα;, και τα δύο;) του διηγήματος που δίνει και τον τίτλο της σ’ αυτή τη συλλογή. Στα «Τελευταία δειλινά στη γη» ο αφηγητής εξιστορεί ένα ταξίδι στο Ακαπούλκο με τον πατέρα του που μετατρέπεται σιγά σιγά σε κάθοδο στην κόλαση. Στον «Οδοντίατρο» διαβάζουμε την ιστορία ενός μυστηριώδους έφηβου και δύο ενήλικων, που πια έχουν βαρεθεί τα πάντα και κοιτούν γύρω τους από την κορυφή ενός γκρεμού. Στο «Μπούμπα» διαβάζουμε μια ιστορία ποδοσφαίρου μέσα από τρία πρόσωπα: έναν Λατινοαμερικάνο, έναν Αφρικανό και έναν Ισπανό ποδοσφαιριστή, και την εντυπωσιακή ιστορία της ομάδας τους, που άνετα θα μπορούσε να είναι η Μπαρτσελόνα. Στη «Λίστα χορού» βρίσκουμε 59 λόγους για να μη χορέψει κανείς με τον Πάμπλο Νερούδα. Στην «Προεικόνιση του Λάλο Κούρα», αντιθέτως, αναδύεται μια ιστορία με εμπόρους ναρκωτικών και σκηνοθέτες ταινιών πορνό, ενώ οι «Φωτογραφίες», ένα από τα τελευταία διηγήματα, μας γυρίζουν για μία ακόμη φορά πίσω στον Αρτούρο Μπελάνο, τον πρωταγωνιστή των Άγριων ντετέκτιβ.

Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ρομπέρτο Μπολάνιο (Σαντιάγο της Χιλής, 1953 – Βαρκελώνη 2003), πεζογράφος και ποιητής, έχει επιβληθεί ως ένας από τους σημαντικότερους Λατινοαμερικανούς συγγραφείς του καιρού μας. Γεννήθηκε στη Χιλή, αλλά σε ηλικία 13 ετών μετανάστευσε με την οικογένειά του στο Μεξικό. Το 1973 αποφάσισε να επιστρέψει στη Χιλή προκειμένου να στηρίξει το μεταρρυθμιστικό πρόγραμμα του Αλλιέντε, έφτασε όμως λίγες μέρες μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα του Πινοτσέτ. Συνελήφθη για τη συμμετοχή του στην αντίσταση ενάντια στη δικτατορία, ενώ μετά την απελευθέρωσή του επέστρεψε στο Μεξικό, απ’ όπου αργότερα μετανάστευσε στην Ισπανία (1978) για να εγκατασταθεί οριστικά στην Blanes, μια μικρή παραθαλάσσια πόλη της Καταλωνίας. Πέθανε στη Βαρκελώνη το 2003 από μια δυσλειτουργία του ήπατος η οποία τον ταλαιπωρούσε για περισσότερο από μία δεκαετία.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή εκδόθηκε το 1975. Ωστόσο, αν και ξεκίνησε από την ποίηση, γρήγορα στράφηκε στην πεζογραφία· έγραψε συλλογές διηγημάτων, νουβέλες και μυθιστορήματα. Για το μυθιστόρημά του Losdetectivessalvajes τιμήθηκε με τα βραβεία Herralde (1998) και Rómulo Gallegos (1999), ενώ για το Llamadastelefonicas (ετοιμάζεται στις Εκδόσεις Άγρα) τού απονεμήθηκε το 1998 το Premio Municipal de Santiago de Chile, η ανώτατη λογοτεχνική διάκριση στη Χιλή. Το τελευταίο του μυθιστόρημα, 2666, που, αν και έμεινε ανολοκλήρωτο, θεωρείται η κορύφωση της μυθοπλαστικής του ικανότητας, κέρδισε το 2004, έναν χρόνο μετά το θάνατό του συγγραφέα, το βραβείο Salambó για το καλύτερο ισπανόφωνο μυθιστόρημα. Από το έργο του στα ελληνικά έχουν μεταφραστεί τα Τελευταία νύχτα στη Χιλή (Μεταίχμιο) και Μακρινό αστέρι (Καστανιώτης). Έχει μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες και η επιρροή του θεωρείται από τις σημαντικότερες στη σύγχρονη ισπανόφωνη λογοτεχνία.

Περιεχόμενα
ΔΙΗΓΗΜΑΤΑ

1. Σίλβα το μάτι
2. Γκόμες Παλάσιο
3. Τελευταία δειλινά στη γη
4. Μέρες του 1978
5. Περιπλανώμενος στη Γαλλία και στο Βέλγιο
6. Προεικόνιση του Λάλο Κούρα
7. Πουτάνες φόνισσες
8. Η επιστροφή
9. Μπούμπα
10. Οδοντίατρος
11. Φωτογραφίες
12. Λίστα χορού
13. Συνάντηση με τον Ενρίκε Λιν