|
Το πείραμα του δωματίου με τα πρόσωπα παρουσιάζει εξαρχής την συνύπαρξη με άλλους ως μετρήσιμη, μόνο κατά ψευδαίσθηση. Στο εγχείρημα ο άλλος, οι άλλοι, αλλά και εγώ ως άλλος βρίσκονται πάντοτε απέναντι. Οι Αριθμοί περιγράφουν -νομίζω- διπλασιασμό, τριπλασιασμό καί υπερμεγεθύνσεις του προσώπου του άλλου, παραμορφώσεις που συγκροτούν σχήματα στα οποία ο άλλος εμφανίζεται απέναντί μου. Όλα συμβαίνουν χωρίς σοβαρότητα, ανακοινώνονται σε γελοίο τόνο και φανερώνουν κάποια απώλεια ελέγχου του πειράματος και του πειραματόζωου πού είναι ο ήρωας: ο έλεγχος και η απώλειά του αφορούν κάποιο εσωτερικό κραδασμό της μονάδας, αφορούν αυτόν πού μιλά, τον ήρωα, εμένα. Έτσι οι αριθμοί είναι πάντοτε δηλητηριασμένοι από την εσωτερική τους ανομοιογένεια: ο ήρωας διαφέρει πάντοτε από τούς άλλους, όποιο και αν είναι το άθροισμα των προσώπων πού συγκροτούν το εκάστοτε σώμα των άλλων”. Α.Α.
Βιογραφικά στοιχεία
O Αριστείδης Αντονάς αποφοίτησε από το τμήμα αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ πριν λάβει τον τίτλο του διδάκτορα φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο της Nanterre, στο Παρίσι. Επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας από το 2000, διδάσκει στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου από το 1999, ενώ δίδαξε επίσης σε πανεπιστήμια εκτός Ελλάδος (Massachussets Institute of Technology (MIT), Instituto Universitario de Architetura de Venezia (IUAV), Architectural Association (ΑΑ), Λονδίνο, Πρόγραμμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Κύπρου). Ενδιαφέρθηκε από νωρίς για την σχέση της δοκιμιακής γραφής με συγκεκριμένους τόπους παρουσίαζοντας σειρά συνεργασιών που κατέληξαν σε εκθέσεις. Έτσι συνεπιμελήθηκε την ελληνική συμμετοχή στην Biennale της Βενετίας 2004· ήταν συνυπεύθυνος για τα αρχιτεκτονικά - θεατρικά projects "built event", (που παρουσιάστηκαν στην Biennale τοπίου της Βαρκελώνης το 2006, στην Biennale Αρχιτεκτονικής του Sao Paulo το 2007 και στην Galleria Contemporaneo στο Μέστρε της Ιταλίας το 2008)· συμμετείχε στο κοινό έργο MonumenttoTransformation που οργανώθηκε από το TRANZITDISPLAY στην Πράγα το 2007 και στην Bratislava το 2008 (μαζί με τον Slavoj Zizek την Chantal Mouffe και άλλους)· συνδημιούργησε το πλαστό πληθυντικό πρόσωπο με το όνομα "Γρηγόριος Φαρμάκης" που παρουσίασε έργα του στην web biennial της Κωνσταντινούπολης το 2006 και στο διεθνές συνέδριο της Union Internationale des Architectes στην ίδια πόλη την ίδια χρονιά.
Το λιπμρέτο του Η οργή του Καμβύση σε μουσική Glen Velez παρουσιάστηκε από το χοροθέατρο Kipos στην Νέα Υόρκη, ενώ θεατρικά του έργα ανέβηκαν από την θεατρική εταιρία Éclatsd'états : Το γραφείο (2005 Amiens, Βερολίνο), Sandman, Στοιχεία για τον Hoffmann και τον Freud (2007 Παρίσι, 2008 Βερολίνο).
Άρχισε να δημοσιεύει τα λογοτεχνικά του κείμενα στο περιοδικό Μαύρο Μουσείο, με διαφορετικά ψευδώνυμα. Τα λογοτεχνικά του κείμενα χαρακτηρίστηκαν εν σμικρύνσει φιλοσοφικά μυθιστορήματα, αφηγήματα τρόμου, περιπετειώδεις ιστορήσεις, αστυνομικά διηγήματα, οικογενειακά χρονικά, μινιμαλιστικές καταγραφές, αδύνατοι αποχωρισμοί, αποκρυφιστικές αλληγορίες, ηθικές παραβολές.
Στις Εκδόσεις Άγρα κυκλοφορούν επίσης τα βιβλία του Ο φλογοκρύπτης, και Ο χειριστής. |
