Κρίσεις
Η σχέση με το έργο του Μπατάιγ είναι μια σχέση δύσκολη, όχι μόνο επειδή απαιτεί ανασκευή ριζική όλων των κυρίαρχων απόψεων κι επανεξέταση ριψοκίνδυνη όλων των συνισταμένων του προβληματισμού πάνω στον άνθρωπο και τον κόσμο, αλλά προπαντός επειδή διεκδικεί ένα βλέμμα που κοιτάει, πίσω απ’ τα παραπλανητικά φαινόμενα, την ουσία των γεγονότων, τη βαθύτερη αιτιολογία των πράξεων, την εσώτατη προέλευση της ιστορίας του ανθρώπου, το σημείο εκείνο της ανείπωτης φρίκης που κουβαλάμε όλοι ανεξαιρέτως μέσα της, που δεν τολμάμε να το αντικρίσουμε, που το απορρίπτουμε ή το παραγράφουμε, γιατί και μόνο η υποψία του της τρελαίνει, αλλά που είναι η πηγή των ειδεχθέστερων και μεγαλειωδέστερων πράξεων του ανθρώπου. Το σημείο εκείνο απ’ όπου βγήκε η Ιστορία του ματιού.

Βιογραφικά στοιχεία
Ο Ζωρζ Μπατάιγ (Γαλλία, 1897-1962) μετά από μια νεανική έντονη μυστικιστική διάθεση, ασχολήθηκε με τον Νίτσε, την ψυχανάλυση, τη φιλοσοφία, τη θρησκεία, τη θεολογία, την ανθρωπολογία, και συναναστράφηκετους υπερρεαλιστές χωρίς ποτέ να προσχωρήσει καθαρά στις γραμμές τους. Παρακολούθησε τα μαθήματα του Alexandre Kojève για τον Hegel, ο οποίος μαζί με τον Νίτσε και τον μαρκήσιο ντε Σάντ θα γίνει ένας από τους άξονες της σκέψης του,
Το 1924 διορίζεται στην Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Το 1928 δημοσίευσε με ψευδώνυμο την Ιστορία του ματιού (Άγρα, 1980).
Ασχολήθηκε συστηματικά με την έκδοση ή τη συμμετοχή σε διάφορα περιοδικά Documents (1929-30), CritiqueSociale (1933), Minotaure(1932-33) και κυρίως με το Acéphale, που ίδρυσε με τον ζωγράφο AndréMasson (1936).
To 1935, περίοδο του Λαικού Μετώπου, ιδρύει την πολιτική ομάδα «Αντεπίθεση» («Contre Attaque») με τους André Breton (προσωρινή συμφιλίωση), Paul Éluard, Pierre Klossowski, Benjamin Péret και τον Yves Tanguy.
Το 1936 ιδρύει το Κολέγιο Ιερής Κοινωνιολογίας με τον ger Caillois και τον Michel Leiris.
Γράφει τα βιβλία Έννοια της δαπάνης (1933), Εσωτερική εμπειρία (1934 – μετά τη μύησή του σε ανατολικές μεθόδους), Το γαλάζιο τ’ουρανού (1936), Μανταμ Εντουαρντά (1937 –με το ψευδώνυμο Pierre Angélique – Αγρα, 1980), Περί Νίτσε (1943 – που μαζί με τον Ένοχο και την Εσωτερική εμπειρία θα αποτελέσουν το Αθεολογικό άθροισμα), Αρχαγγελικό (1944) Αλληλούια (1947) Θεωρία της θρησκείας (12948) Αβάς Γ. (L’ Abbé C. 1950).
To 1946 ιδρύει το περιοδικό Critique που η έκδοσή του θα συνεχιστεί και μετά το θάνατό του το 1962.
Το 1950 γράφει τον πρόλογο στο Ζυστίν ή Οι ατυχίες της αρετής του Μαρκησιού ντε Σαντ.
Το 1955 γράφει το Η προϊστορική ζωγραφική: Λασκώ ή Η γέννηση της τέχνης, το 1957 το Η λογοτεχνία και το κακό (Πλέθρον 1979) και το 1961 Τα δάκρυα του έρωτα  (Νεφέλη, 1981).
Το 1262 πεθαίνει στο Παρίσι. Το 1966 και το 1967 ο J.J. Pauvert εκδίδει δύο σπουδαία πεζογραφήματα που δεν είχαν δημοσιευτεί όσο ζούσε: Η μητέρα μου (Άγρα, 2001) και Ο Νεκρός (Άγρα, 1981).
Το 1971 οι εκδόσεις Gallimard αρχίζουν την έκδοση των πολύτομων Απάντων του, με δημοσιεύσεις πολλών άγνωστων γραφτών του, με φροντίδα του Michel Foucalt, του Maurice Blanchot κ.α.