Οι Εκδόσεις Άγρα συνεχίζουν με την Κυρία της Νύχτας, μετά τον 13ο επιβάτη, την έκδοση σε βιβλίο των άγνωστων μυθιστορημάτων του Γιάννη Μαρή από εφημερίδες και περιοδικά.

Η Λιάνα Περέζ ντύθηκε με ιδιαίτερη προσοχή. Περιποιήθηκε την ομορφιά της με μια ψυχρή επιμελημένη φροντίδα, σχεδόν επιστημονική. Μπροστά στον καθρέφτη της, επιθεώρησε τον εαυτό της και χαμογέλασε ευχαριστημένη. Όχι με το χαμόγελο μιας φιλάρεσκης γυναίκας που την ικανοποιεί η ομορφιά της, αλλά με την ευχαρίστηση ενός ανθρώπου που εξετάζει τα όπλα του. Η καμαριέρα της την κοίταζε με θαυμασμό. Ήταν όμορφη, πάρα πολύ όμορφη η κυρία της, ό,τι πιο ωραίο μπορεί να συνθέσει η πολυτέλεια, το καλό γούστο, οι πανάκριβες μοδίστρες και η φυσική ομορφιά.

ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΜΙΑΣ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΗΣ ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΠΟΥ ΣΚΟΡΠΙΖΕΙ ΣΤΟ ΠΕΡΑΣΜΑ ΤΗΣ ΤΗΝ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ.
Με αυτά τα λόγια το περιοδικό Πρώτο παρουσίασε το μυθιστόρημα το 1962. Είχε πρωτοδημοσιευτεί σε 82 συνέχειες στην εφημερίδα Ακρόπολις το 1955-56, με το χαρακτηρισμό «Πρωτότυπο αθηναϊκό μυθιστόρημα».
Πρωταγωνίστρια η Λιάνα Περέζ, μια μοιραία γυναίκα εκδικητής, στην ατμόσφαιρα των «μαύρων» ταινιών του αμερικανικού σινεμά της δεκαετίας του ’50, με έντονο το στοιχείο του μελοδράματος και βασικό χαρακτηριστικό το τραγικό τέλος.
Η δράση εκτυλίσσεται με φόντο την Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη του ’50: λεωφόρος Βασιλίσσης Σοφίας, οδός Ηροδότου, Σύνταγμα, το κέντρο «Νεράιδα», το Θέατρο Κοτοπούλη με παράσταση του Ρουί Μπλάς με τον Ζεράρ Φιλίπ, τραγουδιστές που μιμούνται τον Υβ Μοντάν, δράση κινηματογραφική «που θυμίζει Χίτσκοκ» και η Θεσσαλονίκη με το ξενοδοχείο «Μεντιτεράνεαν», τον Θερμαϊκό, τον Λευκό Πύργα, το Καραμπουρνού και την Αρετσού.
Ο αστυνόμος Μπέκας κάνει κι εδώ ένα σύντομο πέρασμα.
Ένα από τα καλύτερα μυθιστορήματα του Γιάννη Μαρή που πρώτη φορά κυκλοφορεί σε βιβλίο, με εισαγωγή του Ανδρέα Αποστολίδη και ακλογή από την πρωτότυπη εικονογράφηση της εποχής του Μιχάλη Γάλλια.

ΓΙΑΝΝΗΣ ΜΑΡΗΣ 1916-1979

«Ο Μαρής γράφει ερωτικά θρίλλερ, κατά βάθος σεμνότυφα και ηδονοβλεπτικά.
Για να κρατήσουν τα μυθιστορήματά του το ενδιαφέρον του κοινού χρησιμοποίησε την ηδονοβλεψία, το σεξ και το έγκλημα μέσα στον κόσμο της πολυτέλειας και των ασήμαντων ανθρώπων στις παρυφές του (στην αθηναϊκή κοινωνία της δεκαετίας του '50).
Αν ήθελα να συνοψίσω τον Γιάννη Μαρή, θα έλεγα πως σχημάτισε ένα σταυρόλεξο μυστηρίου και αγωνίας γύρω από ερωτικά και άλλα εγκλήματα που απορρέουν από την εισδοχή των ασήμαντων ή κάλπικων στον κόσμο της πολυτέλειας˙ ένα σταυρόλεξο ή ένα θέατρο σκιών που εκθέτει, αποκαλύπτει, αλλά και ικανοποιεί στο έπακρο τις ανομολόγητες ηδονοβλεπτικές ορέξεις και τις μικροαστικές εμμονές της εποχής του γύρω από τον πλουτισμό, την ανδροπρέπεια, το σεξ».

ΑΝΔΡΕΑΣ ΑΠΟΣΤΟΛΙΔΗΣ
(από τη μελέτη Ο κόσμος του Γιάννη Μαρή, Εκδόσεις Άγρα, 2012)

«Ο Μαρής είναι τυπικά Έλληνας. Παίρνει τη ζωή όπως τη βρίσκει, ένα ελκυστικό και γοητευτικό μείγμα, όπου η ευτυχία και η λύπη, η αγάπη και ο πόθος, η ομορφιά και η ασχήμια συμπλέκονται και συνυπάρχουν.
Αυτή την πολύμορφη όψη της ζωής πρέπει να την δεχτούμε έτσι όπως είναι. Ο Μαρής την περιγράφει όπως τη βρίσκει δίχως υπερβολές ή επιφυλάξεις. Είναι συχνά συγκινητικός, κάποτε αισθηματικός, ποτέ ηθικολόγος».

J.H. HARRISON
Ο Ιρλανδός μεταφραστής του Γ. Μαρή